بررسی همدلی پرستاران انکولوژی در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی تهران در سال 97

مقدمه: همدلی توانایی قرار دادن خود به جای دیگران و درک احساسات و تجربیات آن ها است. همدلی با بیماران سرطانی در تمام مراحل بیماری ضروری است. هدف این مطالعه تعیین میزان و نوع همدلی پرستاران انکولوژی و بررسی ارتباط همدلی پرستاران با ویژگی های دموگرافیک آن ها بود.روش کار: این مطالعه توصیفی با طراحی مقطعی بانمونه گیری آسان از181 پرستار انکولوژی در بخش های انکولوژی، هماتولوژی و پیوند مغز استخوان بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی تهران انجام شد. ابزار های مورد استفاده مقیاس همدلی جفرسون ویرایش R و شاخص واکنش بین فردی دیویس بودند. برای بررسی تفاوت همدلی براساس متغیرهای دموگرافیک از آزمون های تی مستقل و آنوا و جهت بررسی ارتباط بین همدلی و متغیرهای دموگرافیک معنی دار از رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید.یافته ها: میانگین همدلی بر اساس مقیاس همدلی جفرسون (5/16±106) و بر اساس زیر مقیاس های شاخص واکنش بین فردی دیویس میانگین توجه همدلانه (8/5±5/20) در مقایسه با سایر زیر مقیاس ها اتخاذ دیدگاه(5/3± 6/14)، تخیل (5/5± 11) و آشفتگی شخصی (5/4±14) از همه بالاتر بود. مدل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که متغیرهای سن، وضعیت تاهل و داشتن فرزند 22 درصد از تغییرات همدلی پرستاران را پیش بینی می کنند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که همدلی پرستاران بیشتر عاطفی است تا شناختی. از آنجائیکه همدلی شناختی قابل آموزش است می توان با آموزش این نوع همدلی باعث ارتقاء این مهارت ارتباطی مراقبتی در کل پرستاران از جمله پرستاران انکولوژی شد.

کلیدواژه ها:

همدلی ، بیمار ، پرستار انکولوژی