مراقبت از خود و ارتباط آن با برخی عوامل دموگرافیک در سالمندان مبتلا به بیماری های مزمن مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی اردبیل در سال 1397

مقدمه: با پیر شدن افراد، خطر زندگی با بیماریهای مزمن افزایش مییابد که باعث محدودیت فعالیت جسمانی و روانی افراد سالمند شده و کاهش کیفیت زندگی را به دنبال دارد. سازمان بهداشت جهانی ترویج مراقبت از خود را برای پیشگیری و درمان بیماریهای مزمن توصیه میکند. هدف از این مطالعه تعیین سطح خودمراقبتی سالمندان مبتلا به بیماریهای مزمن و رابطه آن با برخی عوامل دموگرافیک میباشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی 222 نفر از سالمندان مبتلا به بیماری مزمن مراجعهکننده به کلینیک مراکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره)، فاطمی، علوی و بوعلی اردبیل در سال 1397 با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه ای شامل مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه توانایی خودمراقبتی افراد سالمند انجام شد. در نهایت، داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آنالیز چند متغیره رگرسیون لوجستیک در نرمافزار آماری 16 SPSS تجزیه و تحلیل شد. در تمام موارد، نسبت شانس با فاصله اطمینان 95% محاسبه و p=value کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سن سالمندان مورد پژوهش (65/7)25/68 سال بود. 191 نفر (86%) از سالمندان توان خودمراقبتی نامطلوب (کمتر از69) داشتند و تنها 31 نفر (14%) آنها از توان خودمراقبتی مطلوبی(69 و بالاتر) برخوردارند. جنس زن تاثیر معنیدار و مستقیمی در شانس توان خودمراقبتی مطلوب دارد در حالی که متاهل، مطلقه و بیوه بودن تاثیرات معنیدار ولی معکوسی در شانس توان خودمراقبتی مطلوب دارند. نتیجه گیری: براساس مطالعه حاضر مراقبت از خود در سالمندان مبتلا به بیماریهای مزمن مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی اردبیل در سطح نامطلوبی قرار دارد، بنابراین تدوین و اجرای برنامه های ارتقای خودمراقبتی سالمندان یک ضرورت به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، بیماریهای مزمن ، خودمراقبتی