شناسایی کانون های بحرانی فرسایش بادی دشت سیستان

منطقه سیستان از جمله مناطق باد خیز کشور است خاک آبرفتی، محدودیت کمی آب و کیفی خاک، کمی نزولات سالیانه، تبخیر و تعرق زیاد، فقر پوشش گیاهی، جمعیت زیاد، عدم تعادل دام و مرتع آن را به عنوان منطقه مستعد فرسایش بادی درآورده است. بررسی های مناطق خشک ایران نشان می دهد که بهترین مرحله مبارزه با فرسایش بادی در مرحله برداشت است در این تحقیق از روش منشاء یابی رسوبات بادی(اختصاصی – احمدی) به منظور شناسایی کانونهای بحرانی منطقه سیستان استفاده شد با استفاده از تصاویر ماهواره ای و عکسهای هوایی و همچنین بازدیدهای میدانی مناطق برداشت، حمل و رسوب گذاری کانون های بحرانی مشخص گردید بر این اساس شهرستان زابل دارای سه کانون بحرانی فرسایش بادی با مساحت 185865 هکتار، زهک دارای دو کانون بحرانی با مساحت 14046 هکتار و هیرمند دارای یک کانون بحرانی با مساحت 10948 هکتار می باشد.

کلیدواژه ها:

دشت سیستان ، فرسایش بادی ، کانون بحرانی