بررسی و تحلیل نظامهای تاریخگذاری وقایع در تاریخنگاری عصر صفوی
محل انتشار: مجله تاریخ اسلام و ایران، دوره: 26، شماره: 30
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 380
فایل این مقاله در 34 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HII-26-30_008
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1398
چکیده مقاله:
مورخین جهت مرتبسازی وقایع از نظامهای گاهشماری رایج بهره میگرفتند تا به وقایع خود بعد زمانی بخشیده و به اصطلاح انها را تاریخگذاری کنند. الگوهای تاریخگذاری وقایع و انگیزههای پشت پرده انها مسئله تحقیق حاضر است. زمینه این تحقیق تاریخنگاری سلسلهای عصر صفوی است، که در آن میتوان سامانههای مرتبسازی وقایع را به دو دسته اصلی موضوعی و سالنگاری تقسیم کرد. نگاه ما به دنبال تحولاتی است که در این دوره تاریخی در شیوههای تاریخگذاری رخ داده است و تاریخهای موضوعی از منظر موضوع این تحقیق تغییری رانشان نمیدهند. پس تنها سالنگاری، که خود به سه شاخه فرعی (عصری، چرخهای، جلوسی) تقسیم میشود محل توجه خواهد بود. در تحلیل روشهای سالنگاری خواهیم دید که میتوان رابطه معناداری میان روشهای تاریخگذاری سالنامهای و مقام و موقعیت شاه در منظومه فکری جامعه صفوی یافت، یا مورد تایید قرار داد. همانطور که احتمالا حجم تاریخهای تولید شده در این عصر نیز تا حدی تابع همین عامل است: یعنی با مطلق شدن قدرت شاه، از تعداد و شاید نیاز به تاریخنگاری کاسته میشود و در عوض بر آثاری داستانی که به ستایش شاه میپردازند افزوده میشود. به این منظور ابتدا اصولی که مورخین صفوی برای مرتبسازی وقایع برگزیدهاند بررسی میشود. سپس به معرفی روشهای اصلی تاریخگذاری سالنگارانه در این دوره و توزیع تاریخی آنها پرداخته میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :