تاثیر اخلاق فضیلت مدار بر عدالت بین نسلی

مسئله اخلاق و عدالت و رابطه بین این دو از مسائل مبتلابه دنیای امروز است. نحوه رسیدن به عدالت و تامین آن و پایداری و ماندگاری عدالت نیز مسئله ای است که برای رسیدن به آن تلاش های علمی فراوانی صورت گرفته است. اخلاق به دنبال معین کردن حد و مهار نهادن بر خواسته های انسان و اشباع آنهاست. از طرفی عدالت بین نسلی به عنوان یکی از مهمترین ضروریات دنیای امروز می بایست موردتوجه ویژه قرار گیرد. عدالت بین نسلی یعنی استفاده از منابع موجود به صورتی که حقوق نسل های آینده به مخاطره نیافتد تا همگان بتوانند از منابع به نحو مطلوب استفاده نمایند. توزیع عادلانه منابع یعنی برآوردن حقوق نسل های حاضر در کنار تضمین حقوق نسل های آینده و این یعنی تلاش برای رسیدن به عدالت بین نسلی. اخلاق فضیلت مدار با تغییر نگرش افراد جامعه، فضیلت را به عنوان ملک های نفسانی معرفی میکند که در وجود فرد رسوخ پیدا کرده تا فضائل را به خاطر خود آنها و نه به خاطر پاداشی که ممکن است نصیبش شود انجام دهد، تا از این طریق چگونگی رسیدن به عدالت بین نسلی را بازگو کند. این مقاله با روش تحلیلی- استنباطی تلاش میکند با بررسی نظام اخلاقی فضیلت مدار و رابطه ای که می تواند با مسئله عدالت بین نسلی داشته باشد، نشان دهد که میتوان به اخلاق فضیلت مدار به عنوان یکی از راهکارهای موثر برای برقراری عدالت بین نسلی تکیه کرد.

کلیدواژه ها:

اخلاق فضیلت مدار ، رضایتمندی ، عدالت بین نسلی ، توسعه پایدار ، توزیع عادلانه منابع