مدیریت منابع انسانی سبز و نقش آن در توسعه پایدار محیط زیست استان کرمانشاه

امروزه مسئله ناپایداری محیط زیست بر طبق نظریه آشوب و اثر بال پروانه به یک معضل جهانی تبدیل شده است به طوری که اثر یک رفتار مخرب زیست محیطی در یک مکان و زمان معین می تواند تاثیرات ناخواسته فراوانی در سایر مکان ها و زمان ها داشته و تاثیرات جبران ناپذیری بر اکوسیستم های آینده و بر زندگی نسل های فردا جای بگذارد در چنین شرایطیرسیدن به توسعه پایدار ناممکن به نظر می رسد. در این راستا سازمان ها در راستای کمک به محیط زیست به سمت سبز شدن گرایش پیدا کرده اند، حرکت مدیریت منابع انسانی به سمت سبز شدن بخشی از برنامه های گسترده تر مسئولیت اجتماعی شرکت هاست و پیاده کردن مدیریت منابع انسانی سبز می تواند تا حد زیادی در پیشبرد توسعه پایدار محیط زیست کمککننده باشد. از طرفی بر استان کرمانشاه واجب است به دلیل بهره مندی از موقیعت جغرافیایی مناسب، تنوع زیستی، شرایط آب و هوایی و ... حفظ و بهبود محیط زیست خود را به صورت جدی در برنامه های جهت رسیدن به توسعه پایدار قرار دهد زیرا توسعه پایدار بدون محیط زیست و حفاظت از آن معنا ندارد و امکان پذیر نیست. در پژوهش حاضر ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به تعریف مفاهیم اولیه پرداخته شده است و سپس با مطالعات پژوهش های پیشین در این راستا به بررسی نقش مدیریت منابع انسانی سبز در توسعه پایدار محیط زیست و سپس با بررسی وضعیت پایداری محیط زیست استان کرمانشاه به ارائه راهکارهایی همچون سیستم پاداش سبز، فرهنگ سازی سبز، آموزش های سبز و ... جهت پیاده نمودن مدیریت منابع انسانی سبز در سازمان های استان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی ، مدیریت منابع انسانی سبز ، توسعه پایدار ، توسعه پایدار محیط زیست ، مدیریت سبز