اثر عرصه خصوصی و عمومی در مسکن و ویژگی های مربوط به آن

بحث کیفیت مسکن همواره مورد تحقیق و پژوهش قرار می گیرد اما آنچه که کمتر به آن پرداخته می شود، مفهوم آسایش داخلی برای ساکنین یک مجموعه و تاثیر عرصه خصوصی و عمومی و ویژگی های مربوط به آن در نائل شدن به این مهم است. ترکیب عملکردها و فعالیت ها برای ایجاد وحدت فضایی و عرصه های مختلف نیمه خصوصی، نیمه عمومی و عمومی به عنوان بستر اصلی در تعاملات و روابط اجتماعی محسوب می شوند. برج بین المللی تهران علیرغم داشتن واحدهایی با کیفیت بالاء چندان از فضاهای عمومی مناسب برخوردار نیست. کمبود درختان و فضاهای سبز، کافی نبودن سطح فضاهای عمومی و جمعی نسبت به تعداد ساکنین و زیر بنای برج، عدم تفکیک مناسب فضاها مانند فضای بازی کودکان از سایر بخش های عمومی همه از عواملی است که سبب شده این گونه فضاها آن طور که شایسته است مورد توجه و استقبال ساکنین واقع نگردد. فضاهای جمعی نقشی اساسی در افزایش آشنایی و تعاملات ساکنین بر عهده دارند. حال که زندگی در آپارتمان بین انسان و محیط طبیعی فاصله انداخته، ایجاد فضاهایی باز و سبز با معماری و محوطه سازی زیبا، در فراهم آوردن بستری برای برقراری ارتباطات و تعاملات اجتماعی بسیار مفید می باشد. همچنین با ایجاد فضاهایی عمومی در دل ساختمان و قرار دادن بخشی برای گردهم آیی ساکنین به هنگام عصرها، می توان تعاملات و ارتباط بین افراد را ارتقاء داد. علیرغم ان که افزایش ارتفاع، ساکنین را از فضای باز و آزاد و در نتیجه از یکدیگر دور می کند، در طبقات بالای برج افزایش ارتفاع نه تنها سبب کاهش تعاملات نشده بلکه افزایش تعاملات و آشنایی ساکنین با یکدیگر را نیز به همراه داشته است. آن گونه که پیش تر بیان شد افزایش تدریجی ارتفاع نیاز به ارتباط با فضای باز و طبیعت و ساکنین را تقویت کرده لذا افراد تمایل بیشتری به استفاده از این گونه فضاها از خود نشان می دهند.. با نگاهی بر مبانی نظری مربوط به مسکن با کیفیت و بر اساس تاکید اکثر محققان این عرصه بر نظریه ی رضایت مندی سکونتی، این مقاله که بر اساس مطالعات کتابخانه ای و پژوهش های اسنادی انجام گرفته است ضمن بررسی مفاهیم مربوط به مسکن، به معرفی اصول ایجاد یک مسکن با کیفیت به مفهوم اثر عرصه خصوصی و عمومی در مسکن و ویژگی های مربوط به آن پرداخته است.

کلیدواژه ها:

کیفیت مسکن ، عرصه خصوصی ، عمومی در مسکن ، ویژگی های عرصه