اثر بخشی روش ارتباطی مبادله تصویر بر علائم اختلال طیف اوتیسم

اوتیسم اختلالی است که بر اساس آمارهای ارائه شده، رشد آن در سطح جهان به شکل معناداری در حال افزایش است. با توجه به سابقه این اختلال در کشور ما، هنوز ضرورت تشکیل سازمان های نظام یافته و برخوردار از دانش کافی احساس می شود. یکی از اساسی ترین دغدغه هایی که در رابطه با کودکان مبتلا به اوتیسم مطرح است بحث مربوط بهحوزه تعاملات اجتماعی و ارتباطی این کودکان است. هدف این پژوهش ایجاد تغییر در علائم اوتیسم و شکل گیری و تقویت یک سیستم ارتباطی بین کودک و محیط اوست تا تلاش های پراکنده و بی معنای کودک برای ایجاد ارتباط به یک ارتباط عمدی و منظم تبدیل شود. جهت انجام این پژوهش 20 نفر از کودکان اتیستیک به عنوان نمونه به شکلنمونه گیری هدفمند از مقطع پیش دبستانی و دبستان یکی از مراکز آموزشی تهران در سال 94 به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. و بر اساس روش تحقیق شبه آزمایشی در قالب طرح پیش آزمون- پس آزمون بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از تحلیل کوواریانس حاکی از تاثیر روش بکار گرفته شده بر رشد ارتباطی و تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم است، این در حالی است که در مورد رفتارهای کلیشه ای در این گروه، تغییر چشم گیری مشاهده نشده است.

کلیدواژه ها:

اختلال اوتیسم ، روش ارتباطی مبادله تصویر(پکس) ، رشد ارتباطی و تعاملات اجتماعی