مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و روانشناسی مثبت نگر بر انعطاف پذیری شناختی و بهزیستی روانشناختی در مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و مداخله روانشناسی مثبت نگر بر انعطاف پذیری شناختی و بهزیستی روانشناختی در مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در شهرستان کرمانشاه بود. مواد و روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواهو با سه مرحله ارزیابی شامل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه صورت گرفت. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر کرمانشاه در سال 1397 بود. نمونه گیری پژوهش به شیوه دردسترس انجام شد. 45 نفر از مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بر اساس ملاک های ورود و خروجانتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، روانشناسی مثبت نگر و گروه گواه اختصاص داده شدند. سپس پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندرال 2010 و بهزیستی روانشناختی ریف 1980 قبل و بعد از مداخله در هر سه گروه اجرا گردید. در مرحله بعد جلسات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اساس برنامه درمانی هیز 2002 در قالب 8 جلسه ی 90 دقیقه ای و جلسات مداخله روانشناسی مثبت نگر بر اساس برنامه درمانی سلیگمن و همکاران 2006 در قالب 6 جلسه ی 60 دقیقه ای برای گروه های آزمایش ارائه شد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS-25 و به روش تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش حاکی از اثربخشی ارائه مداخلات ACT و PPT بر بهبود بهزیستی روانشناختی و انعطاف پذیری شناختی در مراحل پس آزمون و پیگیری بود P> 0/05 بحث و نتیجه گیری: بر این اساس هر دو روش مداخله برای بهبود بهزیستی روانشناختی و انعطاف پذیری شناختی مادران دارایکودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم مفید و موثر دانست، اما با توجه به نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر میتوان گفت که ACT تاثیر بیشتری داشته و مفیدتر به نظر می رسد

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، روانشناسی مثبت نگر ، انعطاف پذیری شناختی ، بهزیستی روانشناختی ، اختلال طیف اتیسم