نقش تعدیل گری نظام ارزشی افراد در رابطه خودکارآمدی کارکنان و چابکی سازمانی

این پژوهش، با موضوع بررسی نقش تعدیل گری نظام ارزشی افراد در رابطه با خودکارآمدی کارکنان و چابکی سازمانی، از نظر تقسیم بندی بر مبنای هدف، از نوع کاربردی و از نظر گردآوری داده ها از نوع میدانی بوده است. ابزارها و روش های جمع آوری داده ها از مطالعات کتابخانه ای برای رسیدن به اطلاعات بخش ادبیات و پیشینه تحقیق و برای آزمون فرضیه های تحقیق، از روش میدانی با مکانیزم پرسشنامه با مقیاس پنج گزینه ای لیکرت استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، شامل کارکنان شرکت بهره برداری نفت و گاز شرق در حوزه های سازمان مرکزی و منطقه عملیاتی خانگیران بوده است که تعداد 1225 نفر را تشکیل دادند. پرسشنامه های جمع آوری شده، پس از حذف موارد ناقص و مخدوش، به تعداد 298 نسخه در تجزیه و تحلیل شرکت داده شدند. در سنجش متغیرها، از ابزار پرسشنامه با مدل های نظام ارزشی افراد شوارتز(2003)، خودکارآمدی کارکنان شرر و همکاران(1998) و چابکی سازمانی شریفی و ژانگ(1999) استفاده شد. به منظور انعکاس میزان همبستگی مثبت گویه های پرسشنامه ها، ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که نتیجه آن حاکی از اعتماد خوب پرسشنامه ها بود. در بخش آمار استنباطی از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. مدل معادلات ساختاری برازش داده شده و معناداری مدل و همچنین، میزان اثر هر سازه بر متغیر وابسته به کمک نرم افزارAMOS21 بررسی شد. نتایج تحلیل اطلاعات، معناداری اثر متغیرها بر یکدیگر را با شدت متفاوت، حکایت کرده است؛ به طوری که ضریب آماره T برآوردشده برای ویژگی های تغییر و خودارتقایی در رابطه خودکارآمدی کارکنان و چابکی سازمانی به ترتیب معادل 811/0 و 605/0 بدست آمده است و اینکه ویژگی محافظه کاری، آن رابطه را تعدیل نکرده است. اما، نظام ارزشی افراد، رابطه خودکارآمدی کارکنان و چابکی سازمانی را با شدت طیفی متوسط، تعدیل کرده است.

کلیدواژه ها:

اخلاق کاری ، پویایی کارکنان ، چابکی سازمانی ، خودکارآمدی و نظام ارزشی افراد