طراحی پیاده راه با رویکرد سرزندگی محله نمونه مطالعاتی خیابان امام حسین (باغ فیض)اسلامشهر

یکی از تحولات اخیر در گرایش های جدید شهرسازی جهان، بی توجهی به نقش اجتماعی، اقتصادی و معماری خیابان و توجه صرف به حرکت سواره و حل مسایل مختلف آن و غفلت از برنامه ریزی برای حرکت پیاده یکی از نقایض شهرسازی معاصر محسوب می شود. طی سه دهه اخیر، در نتیجه حاد شدن مشکلات شهری واکنش گسترده ای علیه سلطه حرکت موتوری و کاهش تحرکات پیاده در جهان به وجود آمده است. با فزونی تقاضا برای تبدیل کلیه مناطق شهری به محل های مخصوص عابرای پیاده، بازیابی و توسعه فضاهای پیاده به یکی از محورهای برنامه ریزی و طراحی شهری بدل شده است که ازآن به عنوان جنبش پیاده گستری یاد می شود.این نوشتار برگرفته از پژوهشی می باشد که درجهت شناسایی عوامل موثر بر سرزندگی فضاهای شهری و ایجاد یک فضای شهری سرزنده انجام گرفته است. در این پزوهش تلاش برای خلق فضایی سرزنده و باهویت است که درآن استفاده کنندگان از فضا حس تعلق خاطر داشته باشند پس از مرور مفاهیم ونظریات مرتبط، بابررسی نمونه موردی (خیابان امام حسین) که به لحاظ تجاری، قوی و در عین حال از سرزندگی کافی برخوردار نمی باشد، با هدف شناسایی و تدوین مولفه های اصلی کیفیت پیاده راه وبررسی و سنجش کیفیت محیط در فضای شهری مورد مطالعه برمبنای مولفه های کیفی، از سه دیدگاه شهروندان، کارشناسان برنامه ریزی و طراحی شهری و نگارنده در راستای افول کیفیت این فضا و نیز در صددارتقای سرزندگی این خیابان رشته تحریر در امده است درنتیجه مدل تحلیلی پژوهش پیشنهاداتی در راستای ارتقای سرزندگی خیابان در دوبخش کالبدی و غیر کالبدی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، جنبش پیاده گستری ، سرزندگی ، فضای شهری ، خیابان امام حسین