بررسی فقهی حقوقی مبانی و ماهیت بیع اموال فکری

هدف از این مقاله بررسی و تبیین ماهیت حقوقی انتقال اموال فکری نظیر حق تالیف سرقفلی سهامشرکت ها امتیاز آب، برق و تلفن در مقابل عوض می باشد. دروابط تجاری امروزه فروش سر قفلی حقتالیف حق اختراع و نظیر آن رایج است ولی از نظر قانون مدنی به دلیل حصر مبیع به عین نمی توانیم اینگونهانتقال را بیع بنامیم. این در حالی است که عرف جامعه گرایش به بیع شناختن آن دارد. با توجه به اهمیتاین اموال و نیاز به روشن بودن قواعد حاکم بر این انتقالات در این مجال با بررسی تعریف بیع در حقوقایران فقه امامیه و اثبات عدم لزوم عین بودن مبیع شمول بیع بر این انتقالات و محدودیت موجود در قانونمدنی ایران برای تعریف بیع اموال غیر مالیبیان می گردد. حقوق بعضی از کشورها با تغییر قانون خود درتعریف بیع انتقال این اموال را در برابر وجه نقد بیع می داند.با توجه به اینکه این نوع مالکیت ها ملموس نیستند، ابهاماتی در خصوص مالیت داشتن آن ها، مدت زمانحمایت از این گونه آثار، نحوهی ایراد خسارت بر این مالکیت ها و چگونگی جبران آن وجود دارد کهمی طلبد به آن پرداخته شود. در رابطه با بیع اموال غیر مالیرویه ی واحدی وجود ندارد و اعتبار بخشیدن بهحقوق مذکور، محل بحث فقها و حقوق دانان معاصر می باشد. در پژوهش حاضر که به روش توصیفیتحلیلی انجام گرفته، با بیان و تشریح اقسام بیع فکری و با تکیه بر دلایلی؛ ازجمله لزوم احترام نسبت به عملمسلمان، لزوم حمایت از پدیدآورندگان آثار فکری، رعایت حقوق مالیو و حقوق اموال غیر مالیآن ها وضرورت نفی ایراد خسارت و ضرر، بیع اموال فکری معتبر شناخته شده است.

کلیدواژه ها:

بیع ، اموال ، مالکیت ، انتقال ، اموال مالی ، اموال فکری