تاثیر سطوح مختلف پودر ضایعات گوجه فرنگی بر عملکرد رشد ماهی قزل آلای رنگین کمان و سود اقتصادی حاصل از به کارگیری آن در جیره

به منظور بررسی مزیت اقتصادی استفاده از پودر تفاله گوجه فرنگی (پوست، دانه و پالپ) جیره با حفظ عملکرد رشد، کارآیی تغذیه و میزان بازماندگی ماهی قزل آلای رنگین کمان، تعداد 225 عدد بچه ماهی با میانگین وزنی 4±16 گرم در پنج گروه آزمایشی به طور کاملا تصادفی در 15 عدد تانک فایبرگلاس (پنج تیمار و سه تکرار) با تراکم 15 عدد ماهی در هر تانک، با شرایط یکسان محیطی توزیع شدند. پس از یک هفته سازگاری، ماهیان با پنج سطح جایگزینی 0، 50، 100، 150 و 200 گرم پودر تفاله در جیره، به مدت 12 هفته تغذیه شدند. به منظور افزایش هضم پذیری فیبر تفاله گوجه فرنگی، دو برابر وزن پودر به آن آب اضافه کرده و به مدت یک ساعت تا رسیدن به نقطه جوش پخته شدند و همچنین آنزیم روابیو 10% (حاوی آنزیم های زایلاتاز و بتاگلوکاناز)، به میزان 8 گرم بر کیلوگرم تفاله گوجه فرنگی، روی پلت ها اسپری شد. میزان غذادهی 3% وزن زیتوده و طی دو نوبت در روز بود. نتایج به دست آمده نشان داد که افزودن پودر تفاله گوجه فرنگی تا سطح 100 گرم در جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان از نظر میزان شاخص های رشد، کارآیی تغذیه و ترکیب لاشه تفاوتی با تیمار شاهد نشان نمی دهد. شاخص های رشد و کارآیی تغذیه و همچنین مقدار پروتئین لاشه در تیمارهای حاوی 150 و 200 گرم تفاله گوجه فرنگی نسبت به بقیه تیمارها به طور معناداری کمتر بود (P<0/05). با توجه به نتایج می توان گفت که جایگزینی این محصول ارزان قیمت تا سطح 100 گرم در جیره، از نظر کاهش میزان هزینه های اقتصادی تولید غذا می تواند منجر به سودآوری بیشتر گردد بدون این که تاثیر زیان آوری بر رشد ماهی قزل آلا داشته باشد.

کلیدواژه ها:

پودر تفاله گوجه فرنگی ، آنزیم های زایلاتاز و بتا گلوکاتاز ، رشد ، قزل آلای رنگین کمان