نقش دولت تنظیم گر در شکل دهی نهاد ارث به سمت کارآفرینی (بررسی کشورهای منتخب، ایران و امریکا)

ضرورت کارآفرینی به عنوان مفهومی چند بعدی در گفتمان حقوق عمومی نوین مورد توجه جدی حکمرانان تنظیم گر قرارگرفته است. حکمرانان تنظیم گر، پاسخگویی به شهروندان و عملکرد بخش عمومی را بهبود بخشیده و منجر به بالا بردن میزان مشروعیت مردمی حکومت و حکمرانی مطلوب گردیده اند. ارث یکی از بهترین نهادهایی است که به علت وجود آن در همه جوامع میتوان از آن برای توضیح دادن برخی از تحولات و عملکردهای این حکمرانان، بهره جست و کارامدی انان را نسبت به یکدیگر با قیاس گذاشت. برای مثال سنجش و قیاس قوانین و مقررات مرتبط با ارث و نحوه مواجهه هر دولت یا مجلس با این نهاد، می تواند متر و معیار خوبی جهت قضاوت مطلوبیت حکمرانی گروه های حاکم نسبت به یکدیگر باشد. قوانین ارث در آمریکا، کل ارث فرد را بر اساس وصیت او تخصیص می دهد و در شرایطی که متوفی وصیت نکرده باشد دادگاه برای اموال متوفی تصمیم می گیرد و بخش اعظم ارث را به همسر فرد یا نهادهای خیریه، دانشگاه ها و... می دهد، تمام تلاش دولت امریکا جلوگیری از کوچک شدن و تکه تکه شدن ماترک متوفی ست. در حالی که در ایران، عکس این سیاست پیگیری شده است در این پژوهش نقش دولت تنظیم گر در شکل دهی نهاد ارث به سمت کارآفرینی در هر یک از کشورهای منتخب مورد بررسی قرار گرفته و نهایتا این نتیجه حاصل شد که حکمرانان 50 سال اخیر ایران بعنوان یک ریگلاتور عملکرد سازنده ای در این باب نداشته و بیشتر منفعل عمل کرده اند. در حالیکه در امریکا در این زمینه رقابت سازنده ای بین دولت های مختلف در جریان بوده است.

کلیدواژه ها:

دولت تنظیم گر ، کارآفرینی ، نهاد ارث ، ایران ، امریکا