بررسی فاکتور های کالبدی موثر در فضا های آموزشی برارتقاء سطح استقلال فردی در افراد با معلولیت های جسمی حرکتی نمونه موردی : طراحی مدرسه دانش آموزان با معلولیت های جسمی حرکتی در نیشابور

از آنجا که مهمترین سرمایه کشور ها سرمایه های انسانی آنهاست،بدیهی است بالندگی سرمایه های عظیم در گرو مشارکت دادن آنان در زمینه های مختلف است . در کشور ایران با چیزی حدود 10 میلیون معلول بدون احتساب سالمندان با وجود قوانین متعدد از سوی مجلس شورای اسلامی هنوز در این زمینه کاری انجام نشده است. این افراد علاوه بر مشکلات جسمی ، از ساختارهای رفاهی ، مناسب سازی معابر شهر ، شغل ، مسکن ، مشکلات فرهنگی و آموزشی و بسیاری از امکانات اولیه زندگی محروم هستند. هدف کلی این پژوهش، طراحی مدرسه با هدف اصلاح شرایط محیطی فضاهای آموزشی برای افراد دارای معلولیت جسمی و حرکتی در جهت دستیابی به استقلال فردی می باشد. قصد آن است که به کسانی که هم اکنون به لحاظ دسترسی به فضاهای آموزشی و استفاده از آنها در حاشیه قرار گرفته اند کمک شود تا هم بتوانند زندگی اجتماعی راحت تری داشته باشند و هم به مانند دیگر انسان ها از سواد درسی برخوردار شوند. به طور کلی روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر دیدگاه اثبات گرایی است. جهت گردآوری اطلاعات در این تحقیق بطور کلی از روش معمول و متداول یعنی تحقیق کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر در طراحی فضاهای آموزشی برای این قشر از افراد جامعه در جهت فراهم شدن استقلال فردی و عدم وابستگی به در نظر گرفتن مولفه هایی همچون رشد فردی و اجتماعی(خودباوری، سازگاری با محیط های جمعی، ایجاد انگیزه) ، سرگرمی و تفریح( پویایی، شادی و نشاط) ، مشارکت اجتماعی(جذابیت محیطی و برانگیختگی حس جمعی، حضورپذیری) ، امنیت(خوانایی، رویت پذیری) ، انعطاف پذیری محیط(تحرک، تنوع پذیری) نیاز هست.

کلیدواژه ها:

معلول ، جسمی- حرکتی ، فضا ، فضای آموزشی ، مدرسه ، استقلال فردی