مقایسه تاثیر ارتز پرایمواک با ارتوز مدیال لینکیج پیشبرنده بر پارامترهای راه رفتن و مصرف انرژی در افرادمبتلا به آسیب نخاعی

مقدمه: آسیب نخاع یکی از آسیبهای سیستم عصبی مرکزی است که باعث اختلال در عملکرد حرکتی و حسی در زیر سطح آسیب و سندرم درد مزمن میشود. شیوع آسیب نخاعی تروماتیک در تهران1/2تا11/4درهر10000نفر گزارش شده است.میتوان همه ارتوزها را در سه گروه )ارتوزهای هیبریدی، ارتوزهای قدرتی و ارتوزهای مکانیکی( قرار داد. بطورکلی به نظر میرسد باشرایط موجود، بهبود ارتوزهای مکانیکی موجود بهترین راه حل فعلی برای کمک به راه رفتن بیماران مبتلا به آسیب نخاعی باشد.مواد و روشها: 3 فرد مبتلا به آسیب نخاعی و با میانگین سنی29/7سال میانگین قدی 173/7سانتی متر و میانگین وزنی 64/7 کیلوگرم در این مطالعه انتخاب و شرکت داده شدهاند. متغیرهای اندازه گیری شده در این مطالعه شامل سرعت راه رفتن، مسافت طی شده در مدت 4 دقیقه، مصرف انرژی و زمان پوشیدن و درآورن ارتوز میباشد. یافته ها: مطالعه پیشرو نشان دهنده آن است که ارتوز مدیال لینکیج پیشبرنده در مقایسه با ارتوز پرایمواک سبب بهبود پارامترهای راه رفتن همچون مسافت طی شده و سرعت راه رفتن شده است. زمان پوشیدن ارتوز مدیال لینکیچ پبشیرنده نسبت به ارتوز پرایمواک افزایش یافت که خود بیماران علت آن را شکل مفصل و بزرگی مدیال لینکیج پیشبرنده بیان کردند. مدت زمان درآوردن ارتوز در مقایسه بین دو ارتوز بدون تغییر بود. همچنین مصرف انرژی حین استفاده از ارتوز مدیال لینکیج پیشبرنده در مقایسه با ارتوز پرایمواک کاهش پیدا کرد. نتیجه گیری: مطالعه پیشرو نشاندهنده آن است که ارتوز مدیال لینکیج پیشبرنده در مقایسه با ارتوز پرایمواک سبب بهبود مسافت طی شده و سرعت راه رفتن و مصرف انرژی شده است. بنابراین ارتوز مدیال لینکیچ پیشبرنده برای توانبخشی بیماران آسیب نخاعی و فلج اندام با تاثیر بیشتر میتواند جایگزین ارتوزهای قدیمی همچون پرایم واک شود.

کلیدواژه ها:

آسیب نخاعی ، راه رفتن ، مصرف انرژی ، سرعت راه رفتن ، مسافت طی شده