مدل سازی تغییرات مکانی شوری خاک با داده های کمکی خاکی و روش کو-کریجینگ

خشک شدن تدریجی دریاچه ارومیه منجر به برجای ماندن پهنه وسیعی از اراضی شور در اطراف آن شده است. از این روخطر شور شد اراضی کشاورزی واقع در اطراف آن، پدیدهای رو به رشد می باشد. هدف از انجام این تحقیق، مدلسازیتغییرات مکانی شوری خاک با استفاده از اطلاعات خاکی در حاشیه جنوب شرقی دریاچه ارومیه بود. بدین منظور نمونه-برداری با فواصل منظم 500 متر در مساحتی در حدود 15 کیلومتر مربع صورت گرفت و در مجموع 75 نمونه خاک ازعمق 0-25 سانتیمتری جمع آوری شد. هدایت الکتریکی خاک و برخی پارامترهای خاکی در نمونه های جمع آوری شده تعیین شدند. سپس همبستگی بین داده های خاکی اندازه گیری شده و هدایت الکتریکی نمونه ها بررسی و پارامترهایخاکی که بالاترین همبستگی را هدایت الکتریکی خاک داشتند انتخاب شدند. در نهایت تخمین مکانی شوری خاک بااستفاده از داده های کمکی که بهترین مدل واریوگرامی و کو-واریوگرامی برازش شده را داشتند، با استفاده از روش کو-و سیلت خاک منجر به توسعه مدل pH ، کریجینگ صورت گرفت. براساس نتایج این تحقیق، از میان داده های کمکیکراس-واریوگرامی مناسب گردیدند و بهترین تخمین مکانی شوری خاک با استفاده از داده های کمکی سیلت انجام شدکه کمترین RMSE ،MSE و NRME را با مقادیر به ترتیب 1/17، 1/08 و 0/098 به دست داد. این نتایج نشان داد استفاده از داده های کمکی خاکی و بخصوص درصد سیلت خاک می توانند در مناطقی که داده های محدود شوری خاکوجود دارند، به بهبود تخمین مکانی شوری خاک و از این طریق به مدیریت بهتر اراضی کمک کنند.

کلیدواژه ها:

تخمین مکانی ، هدایت الکتریکی خاک ، داده های کمکی ، سیلت ، pH