بررسی اثر تراکم کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبریدهای آفتابگردان Helianthus annuus L. در منطقه پاکدشت

تراکم کشت بزرگترین متغیر مدیریتی قابل استفاده در سازگار نمودن نیازهای گیاه با فراهمی منابع طبیعی محسوب می شود لذا به منظور بررسی اثر تراکم کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبریدهای آفتابگردان در سال 1387 ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه آموزشی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران به اجرا درآمد. فاکتور اصلی دو هیبرید آذرگل و کرج 86 (SHF 81-90) از ارقام اصلاح شده روغنی و فاکتور فرعی سه تراکم 60000، 80000 و100000 بوته در هکتار با فاصله ردیف 50 سانتی متر و فاصله بوته به ترتیب 33، 25 و 20 سانتی متر بود. نتایج نشان داد که اثر هیبرید بر قطر طبق در سطح 5% و بر تعداد دانه در طبق، عملکرد بیولوژیک در هکتار، عملکرد دانه در هکتار، وزن صد دانه و نسبت پوست به مغز دانه در سطح 1% معنی دار بود. همچنین کلیه صفات مورد بررسی به جز نسبت پوست به مغز نسبت به تراکم واکنش نشان داده و در سطح 1% و 5% معنی دار شدند. با افزایش تراکم بوته قطر طبق، تعداد دانه در طبق، شاخص برداشت و وزن صد دانه کاهش و عملکرد بیولوژیک در هکتار، عملکرد دانه در هکتار افزایش یافت. اثر متقابل هیبرید در تراکم نیز بر قطر طبق، تعداد دانه در طبق، عملکرد بیولوژیک در هکتار و عملکرد دانه در هکتار معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه مربوط به هیبرید کرج 86 در تراکم 80 هزار بوته در هکتار به میزان 6569/30 کیلوگرم در هکتار بود، در حالی که کمترین عملکرد دانه مربوط به هیبرید آذرگل در تراکم 60 هزار بوته در هکتار به میزان 4171/40 کیلوگرم در هکتار به دست آمد.

کلیدواژه ها:

هیبرید آفتابگردان ، تراکم ، عملکرد دانه ، اجزای عملکرد