مکان و تاثیر آن بر حیات بنگاه (تجاربی از بنگاه های جدیدالورود صنعت نساجی در ایران)

برقراری توازن و تعامل اقتصادی و استفاده از مناطق مختلف فراخور استعدادهای منابع انسانی و مواهب طبیعی هر منطقه یکی از جلوه های توسعه پایدار در هر کشور است. این موضوع اگرچه در مورد تمامی بخشهای اقتصادی موضوعیت دارد، اما در ایران و در مورد بخش صنعت اهمیتی دوچندان مییابد. شواهد نشاندهنده آن است که در هر سال علیرغم ورود تعداد زیادی از بنگاه های جدید به این بخش، تعداد زیادی نیز در سالهای ابتدایی ورود از فعالیت خارج گردیدهاند. اما بر اساس مطالعات موجود در میان عوامل موثر بر دوره حیات بنگاه های اقتصادی، مکان استقرار آن از اهمیتی اساسی برخوردار بوده است؛ از اینرو، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مکان بر دوره حیات بنگاه های جدیدالورود صنعت نساجی بهعنوان یکی از بزرگترین صنایع کشور طراحی شده است. داده های این مطالعه از مرکز آمار ایران تهیه گردیده و با استفاده از روش رگرسونی پروبیت مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج بیانگر تاثیر معنی دار مکان بر دوره حیات بنگاه های جدیدالورود صنایع نساجی ایران و بهنفع استانهای توسعه نیافته صنعتی نسبت به دیگر استانها است. تمایز تاثیر مکان بر دوره حیات در گروه استانهای همگن از حیث توسعهیافتگی یا توسعه نیافتگی نیز تنها در گروه استانهای توسعه یافته قابل مشاهده است. از نظر سیاستگذاری این یافته ها بیانگرلزوم توجه به عامل مکان در استقرار بنگاه در سطح کلی و حتی در میان استانهای همگن از حیث سطح توسعه صنعتی با توجه به نوع بنگاه مورد نظر و زمینه فعالیت آن (و در این مطالعه صنعت نساجی) است.

کلیدواژه ها:

مکان بنگاه ، دوره حیات ، بنگاه های جدیدالورود ، صنعت نساجی ، صنایع تولیدی ایران.