آنالیز شکلی قطعات تفکیکی مسکونی منطقه یک تبریز

زمین دارای اهمیت قابل توجه در حیات بشری می باشد که محدود بودن آن و شرایط زندگی شهریامروزی بر اهمیت آن افزوده است. هدف اصلی پژوهش حاضر آنالیز شکلی قطعات تفکیکی مسکونی دربافت برنامه ریزی شده، بافت فرسوده و محدوده اسکان غیررسمی به لحاظ نسبت طول به عرض با استفادهاز دو شاخص فشردگی شکلی، به نام های فاکتور فرم فضایی و شاخص هوسار است. چرا که مطلوبیتتفکیک زمین به معنای استفاده درست و بهینه از آن در وهله اول میباشد. پژوهش از نوع کاربردی بوده وبه لحاظ روش توصیفی - تحلیلی است. جهت تجزیه و تحلیل از آزمون های آماری رتبه بندی تک متغیرهویلکاکسون، کروسکال والیس و همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون ویلکاکسون برایهر دو شاخص، نشان داد که هر سه بافت مورد پژوهش در وضعیت مطلوب قرار دارد. علاوه بر این، نتایجپژوهش براساس فاکتور فرم فضایی و شاخص هوسار نشان داد که بافت برنامه ریزی شده با محدوده اسکانغیررسمی و محدوده اسکان غیررسمی با بافت فرسوده به جهت مطلوبیت نسبت طول به عرض قطعاتبه لحاظ آماری دارای تفاوت میباشد و بین بافت فرسوده و بافت برنامه ریزی شده تفاوتی به لحاظ آماریدر مطلوب بودن قطعات تفکیکی مسکونی از جهت نسبت طول به عرض وجود ندارد. در ادامه مشخصشد که بافت فرسوده با میانگین رتبه ای 17458/79 براساس فاکتور فرم فضایی و 17329/15 براساسشاخص هوسار در بهترین وضعیت نسبت به دو بافت دیگر به لحاظ مطلوب بودن نسبت طول به عرضقطعات تفکیکی مسکونی میباشد. همچنین نتایج حاصل از هر دو شاخص دارای همراستایی و همبستگیکامل می باشد. بنابراین، نتیجه چنین است که فاکتور فرم فضایی و شاخص هوسار در منطقه یک تبریزدارای عملکرد یکسانی می باشد.

کلیدواژه ها:

آنالیز شکلی ، شاخص فشردگی ، فاکتور فرم فضایی ، شاخص هوسار ، تفکیک زمین