هم افزایی و تعامل کشاورزی و دامپروری: رونق اقتصاد دانش بنیان هلدینگ فردوس پارس

ترویج و نهادینه سازی کار و فعالیت گروهی مستلزم شکل گیری و استحکام اعتماد میان اعضای یک سازمان و بنگاه اقتصادی است. هدف این مقاله، تبیین و تشریح تجربه هلدینگ فردوس پارس در ایجاد تعامل نزدیک و هم افزایی میان بخش های کشاورزی و دامپروری در مسیر تعالی رشد اقتصادی است. اقتصاد بخش های کشاورزی و دامپروری به دلیل تبادل بالای نهاده ها میان دو بخش، به همدیگر گره خورده است. لذا، هدف گذاری و سیاست گذاری برای نیل به اهداف اقتصادی در هلدینگ فردوس پارس باید با مشارکت دو بخش کشاورزی و دامپروری انجام گیرد. در شرایطی که اهداف اقتصادی دو بخش متفاوت است، ضروری است با نهادینه سازی آموزش صنعتی و دانش بنیان در دو بخش و افزایش سطح ارتباطات میان مدیران و کارشناسان دو بخش، اهداف مشترکی را تعریف نمود. تماس و ارتباط محدود میان دو بخش کشاورزی و دامپروری، خود چالشی است که به مشکلات موجود دامن خواهد زد. لذا، ترغیب ارتباط تنگاتنگ میان پرسنل این دو بخش، رمز پویایی اقتصادی بنگاهی همچون هلدینگ فردوس پارس بوده است. البته، هنوز فرصت های پیشرفت در تنگاتنگ سازی ارتباطات علمی و صنعتی میان این دو بخش، فراوان است. به طور مثال، معیارهای برداشت گیاه کامل ذرت و قصیل ها از نقاط اختلاف میان کشاورزی و دامپروری است که لازم است با روشن گری علمی به نقطه عطف مشترکی در سیاست گذاری های اقتصادی هلدینگ مبدل گردد. بخش کشاورزی خواهان برداشت زودهنگام علوفه ذرت در زمان اوج رطوبت و در واقع اوج تناژ آن بوده، در حالی که بخش دامپروری در پی تاخیری در زمان برداشت جهت کاهش رطوبت (افزایش ماده خشک) گیاه و افزایش کمیت و کیفیت نشاسته آن است که میزان انرژی و قابلیت هضم آن توسط دام را بهبود بخشد. تعامل و هم افزایی این دو بخش و پرهیز از هر گونه تک روی، موجب تحکیم اقتصادی دانش بنیان می گردد که هر دو بخش را میزبان منافع اقتصادی قابل توجهی در بلندمدت، خواهد نمود. این تجربه تعامل گرا و هم افزای هلدینگ فردوس پارس باید به تدریج به یک فرهنگ سازمانی و اقتصادی تبدیل شده و به سایر مراکز علمی و بنگاه های تجاری و اقتصادی کشور تعمیم یابد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ، دامپروری ، هلدینگ فردوس پارس ، هم افزایی ، اقتصاد دانش بنیان