با عنایت به اهمیت نشر معارف ائمه اطهار (ع) به خصوص آموزه های معرفتی و سلوکی نیایشهای حضرات معصومین(ع) و نیاز آشنا نمودن همه اقشار به خصوص قشر جوان و تحصیل کرده، نشریه ای با عنوان دعاپژوهی ضرورت خود را نشان می دهد. دعا اختصاص به گروهی خاص ندارد و در مواریث همه ادیان الهی و غالب مکاتب بشری جریان دارد. از جمله مواریث کهن روائی جهان اسلام، کتب ادعیه ای هستند که توسط محدثان تالیف شده اند. حوزه معارف دعائی کمتر مورد توجه خواص قرار گرفته است به یقین ادعیه ماثوره عرصه گسترده ای برای مطالعه و تحقیق است و در کشور ما به شناخت و تحلیل عمیق آفاق معارفی و تعلیمی ادعیه توجه خاص صورت نگرفته است. از نگاه آمار دعا تاثیر قابل توجهی بر بیماران داشته و در سلامت مادی موثر بوده است امروز مطالعات پاره ای از محققان در تمامی ادیان معطوف یه حوزه دعا شده است و به حقیقت باید اصطلاح دعاپژوهی را رونق بخشید و آثار دعاپژوهان نامدار غربی مانند فردریش هایلر وسم دی گیل و الکسیس کارل و ویلیام جیمز را به جامعه عرضه کرد. بر همین اساس مطالعات تطبیقی در متون دعا لازم و اساسی می باشد.
دوفصلنامه علمی دعاپژوهی با تلاش مشترک دانشگاه بوعلی سینا و کانون دعاپژوهی صادقین از سال ۱۴۰۰ فعالیت خود را برای اولین بار در کشور در حوزه تخصصی دعا و با هدف « نشر معارف ائمه اطهار (ع) به خصوص آموزه های معرفتی و سلوکی نیایشهای حضرات معصومین(ع) و نیز آشنا نمودن همه اقشار جامعه به خصوص قشر جوان و تحصیل کرده با این معارف حقه » آغاز نمود.
بر اساس مصوبه مورخ ۱۴۰۲/۰۶/۱۵ جلسه کمیسیون نشریات معاونت محترم پژوهشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، دوفصلنامه علمی دعاپژوهی از شماره ۱ سال ۱۴۰۰ موفق به اخذ رتبه علمی-پژوهشی گردید.