ارزیابی مقایسه ای روشهای بهینه آبگیری سامانه های نمک زدایی RO به روش AHP برای مناطق ساحلی شنی مستعد (استان هرمزگان)

واحدهای نمک زدایی از سه قسمت سازه آبگیر (سازه برداشت آب دریا )، تصفیه خانه و واحد تخلیه آب پساب (آب نمک تغلیظ شده) تشکیل گردیده اند . هدف از طراحی این سیستمها تامین آب با ظرفیت و کیفیت مورد نیاز واحدهای نمک زدائی میباشد. برای رسیدن به این اهداف، ارزیابی کامل منطقه آبگیری ضروری است. به طوری که بتواند در آن چالش های مقررات زیست محیطی برطرف شود. این در حالی است که قبلا تصور میشد بزرگترین مشکل زیست محیطی سامانه های نمک زدایی دفع پساب آنهاست. اما با گذشت زمان این نتیجه حاصل شد که در صورت استفاده از یک سامانه دفع پساب مناسب، بزرگترین نگرانی در این سامانه ها ناشی از آب گیری آنها به خصوص برای آب گیری از منابع سطحی مثل دریاست. بطور کلی سیستم های آبگیر به دو گروه کلی آبگیرهای مستقیم و غیر مستقیم تقسیم میشوند. با توجه به وجود و فراوانی سواحل شنی مستعد در مناطق ساحل جنوب کشور (در سواحل هرمزگان) ، فرض بر این است که با توجه به پارامترهای موثر در انتخاب آبگیر (به طور کلی پارامترهای محیط زیستی، اقتصادی و امکان سنجی فنی) از طریق تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره و با استفاده از فرآیند سلسله مراتبی (AHP) و نرم افزار Expert choice و مقایسه زوجی پارامترهای موثر در انتخاب آبگیر و با وزن دهی پارامترها در نهایت سیستم بهینه آبگیر برای منطقه و سایت مورد نظر پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

روشهای بهینه آبگیری ، آب شیرینکنهای RO ، پارامترهای موثر در انتخاب آبگیر ، فرآیند سلسله مراتبی AHP