ارائه راهکاری جدید در خوشه بندی گره ها در شبکه های حسگر بی سیم با استفاده از الگوریتم بهینه سازی مبتنی بر جغرافیای زیستی

امروزه علاوه بر به دست آوردن داده های مناسب برای تمام رشته ها، دقت در اندازه گیری آنها نیز از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. به همین منظور استفاده از حسگرها نقش به سزایی در ثبت این داده ها ایفا می کنند. حسگرهای بی سیم ازجمله مناسب ترین راهکارهای جمع آوری داده در دنیا محسوب می شوند. اطلاعات جمع آوری شده به وسیلهحسگرها باید به یک ایستگاه پایه منتقل شوند. در ارسال مستقیم، هر حسگر مستقیما اطلاعات را به مرکز می فرستد. به دلیل فاصله زیاد حسگرها از مرکز، انرژی زیادی مصرف می کنند. در مقابل طراحی هایی که فواصل ارتباطی را کوتاه تر می کنند، می توانند دوره حیات شبکه را طولانی تر کنند. در این شبکه ها، گره های حسگر اغلب به علت اندازه کوچک با محدودیت هایی مواجه هستند مانند قدرت پردازش و منبع انرژی محدود. این محدودیت ها باعث شده است که محققان در طراحی این شبکه ها مطالعات گسترده ای انجام دهند. هرچه گره ها در فاصله بیشتری نسبت به گره سرخوشه قرار گرفته باشند زمان و انرژی مصرفی بیشتری مصرف می کنند تا انتقال اطلاعات به سرخوشه انجام دهند. بنابراین خوشه بندی بهینه گره های حسگر از طریق اتصال آنها به نزدیک ترین گره سرخوشه درجهت کاهش انرژی مصرفی شبکه به عنوان یک مساله بهینه سازی مطرح می شود. این مقاله افزایش عمر شبکه های حسگر بیسیم با ارائه روشی جدید در انتخاب سرخوشه مبتنی بر الگوریتم بهینه سازی جغرافیای زیستی را نشان می دهد. در این تحقیق خوشه بندی بهینه گره های حسگر در شبکه های حسگر بیسیم در جهت کاهش انرژی مصرفی گرههای حسگر از طریق اتصال بهینه گره های حسگر به گره های سرخوشه با استفاده از الگوریتم بهینه سازی مبتنی بر جغرافیای زیستی با دقت 94.12 ،% 100 % و 97.06 % به ترتیب به ازای 20 ، 30 و 40 گره انجام می شود و نتایج با الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات مقایسه شده است

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بی سیم ، خوشه بندی ، الگوریتم بهینه سازی جغرافیای زیستی ، الگوریتم بهینه هسازی ازدحام ذرات.