تاثیر مهارکننده های سنتز لیگنین بر ماندگاری گل بریدنی ژربرا

مشکل عمده گل­های شاخه بریدنی ژربرا، ماندگاری کوتاه پس از برداشت است که منجر به خم­شدن سریع ساقه می­شود. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی اثر ترکیبات مهار­کننده سنتز لیگنین به­عنوان محلول نگه­دارنده روی ماندگاری پس از برداشت گل ژربرا رقم دانمارکی بود. ساقه­های برش­یافته گل ژربرا با بازدارنده­های شیمیایی شامل EDTA (5، 10 و 15 میلی­مولار)، NaF  (06/0، 08/0 و 1/0 میلی­مولار) و NaN3(05/0، 1/0 و 2/0 میلی­مولار) به­مدت 20 ساعت و دمای 20 درجه سانتی­گراد (تیمار کوتاه مدت) تیمار شدند. نتایج نشان داد که غلظت 2/0 میلی‎مولار  سدیم­آزید و غلظت 06/0 میلی‎مولار فلوئورید­سدیم،  بیشترین ماندگاری را نسبت به سایر تیمارها (14روز) داشتند. غلظت های بالاتر فلوئورید­سدیم (1/0 میلی­مولار) با سوختگی حاشیه گلبرگ ها همراه بود. همچنین تیمار 2/0 میلی‎مولار سدیم­آزیداثرات مثبت و معنی داری روی میزان وزن تر نسبی (8/51 درصد)، جذب آب (81/49 درصد)، قطر نسبی گل (94/44 درصد) و میزان آنتوسیانین گلبرگ (8/61 درصد) نسبت به گل های شاهد داشت؛ بر خلاف آن، ماندگاری ژربرا به­وسیله EDTA در هیچ­کدام از غلظت­های آن، افزایش پیدا نکرد. اطلاعات به­دست آمده نشان داد که کاربرد غلظت های مختلف EDTA با ایجاد سمیت، باعث تسریع خمیدگی ساقه ژربرا شد. بنابراین مهارکننده­های سنتز لیگنین مانند سدیم­آزیدو فلوئورید­سدیم، احتمالا ماندگاری گل را با کنترل ترمیم زخم و جلوگیری از انسداد در انتهای ساقه افزایش می­دهند؛ به­طوری که سبب تسهیل جذب محلول و کاهش میزان از دست­دهی وزن تر نسبی در گل بریدنی ژربرا می­شوند.

کلیدواژه ها:

انسداد آوندی ، تعادل آبی ، ژربرا ، فلوئورید سدیم ، سدیم آزید