بررسی اثر خواص جاذب اکسید روی در فرآیند سولفورزدایی از گاز طبیعی به منظور ارزیابی عملکرد جاذب ها

گوگرد برای اکثر کاتالیست های واحد، یک عامل مسموم کننده است بنابراین، به منظور حذف گوگرد، گاز ورودی تحت عملیات هیدروژناسیون و سولفورزدایی قرار می گیرد. در این پژوهش، سولفورزدایی از گاز طبیعی توسط جاذب اکسید روی توسط مدل دانه ای، مدل-سازی شده است. جهت آنالیز خواص جاذب، دو نمونه تجاری تحت آزمایش های BET، XRF، SEM و تخلخل سنجی جیوه قرار گرفتند. مقایسه نتایج نشان داد که مدل با خطایی کم تر از %2 با داده های تجربی تطابق دارد. نتایج بدست آمده از تحلیل حساسیت نشان می دهند که تخلخل قرص در محدوده 4/0 تا 55/0 بالاترین زمان شکست را دارا می باشد و با افزایش چگالی توده، زمان شکست افزایش و باعث افت فشار بستر می شود. مقایسه زمان شکست و کسر تبدیل جاذب های تجاری، مشخص کرد که جاذب تجاری تاپسو (نمونه1) برای شرایط عملیاتی به کار رفته، عملکرد بهتری نسبت به جاذب سودکمی (نمونه2) خواهد داشت. زمان شکست و میزان تبدیل جاذب تجاری1 به ترتیب 215 روز و 90درصد و برای جاذب تجاری2، 185 روز و 87 درصد بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

واکنش گاز-جامد غیر کاتالیستی ، اکسید روی ، زمان شکست ، میزان تبدیل