بررسی راهکارهای الگو گیری و بومی سازی شیوه های آموزش بین المللی زیست محیطی بر پایه هنر محیطی به کودکان ایرانی

آموزش های زیست محیطی بر پایه هنر محیطی، دربسیاری از کشورهای پیشرو، نقش مهمی در آموزش، مفاهیم و موضوعات زیست محیطی و توسعه پایدار به کودکان ایفا میکند. این نوعی رویکرد نسبتا جدید و راهبردی در میان هنر معاصر است، یعنی هنر به عنوان نوعی خلاقیت هدفمند در نظارت و توجهات اکولوژیکی. این مقاله با مروری بر شیوه های یادگیری و آموزش های زیست محیطی بر پایه هنر محیطی در کشورهای پیشرو به بررسی این مسئله می پردازد که چگونه از طریق تجربه های هنر محیطی می توان ارتباط با طبیعت را در کودکان توسعه داد و تفکر اکولوژیکی را در آنان تسهیل نمود. و اینکه چه دیدگاه های بین المللی در خصوص یادگیری آموزش زیست محیطی بر پایه هنر محیطی وجود دارد و آیا می توان به نوعی همکاری جهانی در این راستا رسید. یافته های این پژوهش نشان میدهد که بسیاری از شیوه های آموزشی زیست محیطی بر پایه هنر محیطی که در سطح بین المللی به کار می رود در ایران قابل اجرا است، مشروط بر اینکه با شرایط اجرایی، فرهنگی و اجتماعی، زیستی و تنوع اقلیم و ارزشهای ملی و مذهبی و قوانین موجود در کشور سازگار باشند. هنر محیطی با توجه ماهیتش یعنی ارتباط سهل و آسان و قابلیت دو سویه و تعاملی و هم زیستانه با محیط زیست، پتانسیل تبدیل شدن به یک ابزار هنری را با اهداف آموزشی و یادگیری، داراست. شیوه تحقیق از لحاظ هدف پژوهشی، کاربردی و از نوع توصیفی و تحلیلی و از طریق بررسی مفاهیم نظری است.

کلیدواژه ها:

آموزش کودکان ، آموزش محیط زیست ، مفاهیم زیست محیطی ، هنر محیطی ، طبیعت ، مهارت های زیست محیطی