بررسی اثربخشی آموزش جرات مندی بر کاهش پرخاشگری و تقویت روابط دوستانه بین دانش آموزان مقطع ابتدایی

جرات مندی عبارت است از رفتاری که فرد را قادر می سازد بر اساس منافع خود عمل کند، بدون آنکه دچار اضطراب نابه جا شود از خودش دفاع کند، به راحتی احساسات واقعی خود را ابراز کند و از حقوق شخصی خود استفاده کند بدون اینکه حقوق دیگران را زیرپا بگذارد و بدون اینکه رفتار پرخاشگرانه از خود نشان دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش جرات مندی بر کاهش پرخاشگری و تقویت روابط دوستانه دوره ابتدایی می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر مریوان بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه پرخاشگری حاجتی و همکاران (1387)، و پرسشنامه روابط دوستانه ریزمن (1983) بود که روایی این ابزارها به تایید اساتید رسید و پایایی به روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت که 0/75 و 0/78 به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره پرخاشگری در پیش آزمون 56/80 بود که در پس آزمون به 34/40 کاهش یافته است و این کاهش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (p=0/006). همچنین نمره روابط دوستانه دانش آموزان در پیش آزمون 42/70 بود که در پس آزمون به 64/20 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (p=0/007). در واقع بین دانش آموزانی که با روش جرات مندی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند. در میزان پرخاشگری و روابط دوستانه آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش جرات مندی ، پرخاشگری ، روابط دوستانه ، دانش آموزان ، معلمان