مطالعه ساختاری نقوش انسانی در پارچه های صفوی

بکارگیری نقوش متنوع از ویژگیهای بارز هنر صفویان است، و هنر پارچه بافی نیز از این اتفاق مستثنا نمیباشد. از رایجترین نقوش میتوان به نقش انسان که به صورت کالبدی رسمی یا غیررسمی بر پارچه نقش بسته و متاثر از سایر هنرها در شیوه اجرا و ترسیم است اشاره کرد. هدف از این پژوهش بررسی نقش مایه های انسانی در پارچه های صفوی و تبیین عوامل موثر هنری در نحوه ترسیم آن می باشد. پرسش اساسی این نوشتار، چگونگی ترسیم نقوش انسانی از منظر فرم و رنگ و تطابق آن با سایر هنرها میباشد. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی و شیوه جمعآوری اطلاعات، اسنادی می باشد. نتایج تحقیق گواه آن است تغییرات نقش پردازی در نوع چهره پردازی به صورت آرمانی و غیرآرمانی و در شکل اندامی پیکره های منقوش بر پارچه ها با شیوه ترسیم شکل کلی اندام بنا بر زیباشناسی زمانه و نوع لباس رایج عصر و ترکیب فیگور بسته به قراردادها مشاهده می شود. همچنین نحوه ترسیم متاثر از هنرهای رایج چون نگارگری و ادبیات میباشد.

کلیدواژه ها:

نقش انسانی ، پارچه ایرانی ، دوره صفوی ، رنگ و فرم.