تحلیل ساختار فضایی جمعیت سکونتگاه های شهری (مطالعه موردی: استان گیلان)

درک توزیع و پویایی جمعیت در فضا، در برنامه ریزی برای یک ناحیه جغرافیایی کاربرد بسیاری می تواند داشته باشد . این پژوهش به تبیین ساختار فضایی توزیع جمعیت در قالب سکونتگاه های شهری در سطح استان گیلان اختصاص دارد. هدف اصلی پی بردن به وضعیت تعادل و توازن در توزیع فضایی جمعیت است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی - تحلیلی و نحوه گردآوری اطلاعاات به صورت کتابخانه ای اسنادی است . و برای تحلیل کمی و کیفی داده های آماری از نرم افزار Excel استفاده شده است . بر اساس یافته های تحقیق به کارگیری سیاست های تمرکززدایی و توزیع متعادل جمعیت توصیه می گردد. روش های مورد استفاده شامل قانون رتبه -اندازه (قانون زیپف)، نخست شهری،شاخص هرفیندال ، شاخص آنتروپی و ضریب تغییرات است . نتایج سرشماری های جمعیتی در گیلان، توزیع نامتعادل جمعیت، در نقاط شهری را نشان می دهد.با افزایش تعداد شهرها همچنان شهر رشت به عنوان نخست شهر، فاصله جمعیتی زیادی با دیگر شهرهای استان دارد

کلیدواژه ها:

جمعیت شهری ، سازمان فضایی ، سکونتگاه ، استان گیلان