بررسی تاثیر مداخله والدین بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان بر اساس مدل هور – دمپسی و ساندلر

مداخله والدین در آموزش و پرورش در دهه های اخیر به عنوان تلاش های متنوع برای بهبود مدرسه که افزایش یادگیری دانش آموزان به دنبال داشته است بسیار مورد توجه است. بسیاری از محققان بیان کردند که مداخله والدین در آموزش و پرورش از جمله مداخله در تکلیف دانش آموزان به موفقیت دانش آموز منجر می شود و انگیزه آنها برای انجام کارهای مدرسه افزایش می دهد. این روابط برای مدیران، سیاستمداران، والدین و دانش آموزان جذاب است بنابراین شمار زیادی از تحقیقات نقش والدین و اثرات مداخله شان بر روی موفقیت علمی دانش آموزان به طور قابل ملاحظه ای بررسی کردند( داگادو-گایتان 1992 ،گرولینک و سلویازک 1994 به نقل از هور مپسی و همکاران، 2001). یک الگوی مشهور در زمینه مشارکت والدین در آموزش فرزندان توسط هوور-دمپسی و ساندلر 1995 ارایه شده است. در برگیرنده عواملی هم چون تصمیم برای مشارکت، گونه ها و ساز وکارهای عمده مشارکت و تاثیر آن بر نتایج آموزشی فرزندان است این نظریه درباره ی اینکه چرا والدین در آموزش فرزندانشان درگیر هستند بر نقش باورهای والدین و احساس شایستگی به عنوان تعیین کننده اصلی رفتار والدین و چگونگی تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاکید دارد. در مقاله حاضر پس از مروری بر تعریف و توضیح مدل به بررسی این موضوع پرداخته است که چه طور مداخله والدین در تکلیف ریاضی بچه ها نتایج تحصیلی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد

کلیدواژه ها:

مداخله ، پیشرفت ریاضی ، مدل هور- دمپسی و ساندلر