تاثیر استفاده از عصاره محصول فرعی پسته بر تخمیرات شکمبه

نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: کرمان
شهر موضوع گزارش: کرمان
شناسه ملی سند علمی: R-1052116
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 239
تعداد صفحات: 54
سال انتشار: 1394

نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.

  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این طرح پژوهشی:

چکیده طرح پژوهشی:

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر ترکیبات فنلی و تانن موجود در عصاره آبی و اتانولی محصول فرعی پسته بر روند تخمیری شکمبه در شرایط آزمایشگاهی تولید گاز انجام شد. به این منظور مقداری از محصول فرعی پسته در مقابل آفتاب خشک گردید و ترکیبات شیمیایی آن تعیین شد. دو نوع عصاره با حلال های آب و اتانول 70 درصد از محصول استخراج گردید و مقادیر صفر، 125 و 250 میکرولیتر از هر عصاره به محیط کشت حاوی 250 میلی گرم از یونجه یا جو اضافه گردید. آزمایش با 12 تیمار و 3 تکرار برای هر تیمار به مدت 24 ساعت در شرایط تولید گاز انجام شد. در پایان از محتویات داخل لوله ها نمونه برداری شد و pH، غلظت نیتروژن آمونیاکی و اسیدهای چرب فرار آن تعیین شد. نتایج نشان داد که ترکیبات فنلی و تانن کل، تانن قابل هیدرولیز و تانن متراکم در محصول فرعی پسته به ترتیب 42/13، 87/9، 86/8 و 01/1 درصد بود. راندمان استخراج عصاره با استفاده از حلال آب و اتانول 70 درصد و به ترتیب 68/25 و 69/34 درصد بود. با افزایش غلظت عصاره محصول فرعی پسته در هر دو محیط کشت حاوی یونجه یا جو افزایش معنی داری در تولید گاز، پتانسیل تولید گاز، نرخ تولید گاز در هر ساعت و کاهش pH محتویات انکوباسیون مشاهده گردید (05/0P<). افزودن عصاره آبی و اتانولی محصول فرعی پسته به هر دو محیط کشت سبب افزایش معنی داری در مقادیر برآورد شده انرژی قابل متابولیسم، اسیدهای چرب زنجیر کوتاه و قابلیت هضم ماده آلی گردید (01/0P<). غلظت کل اسیدهای چرب فرار و نسبت مولاری استات و همچنین نسبت استات به پروپیونات با مکمل شدن هر دو محیط کشت با عصاره آبی و اتانولی افزایش نشان داد (05/0P<). غلظت نیتروژن آمونیاکی در هیچ یک از محیط های کشت تحت تاثیر سطوح مختلف عصاره ها قرار نگرفت. تولید متان با سطوح 125 میکرولیتر از عصاره اتانولی و همچنین سطوح 250 میکرولیتر از عصاره آبی و اتانولی در محیط کشت یونجه نسبت به یونجه بدون عصاره بیشتر بود و با افزودن هر دو سطح عصاره آبی و اتانولی به محیط کشت جو، تولید متان نسبت به تیمار بدون عصاره افزایش یافت (01/0P<). نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن عصاره های آبی و اتانولی با غلظت های مختلف به هر دو محیط کشت یونجه و جو سبب افزایش تخمیر گردید و عصاره ها بر کاهش تولید نیتروژن آمونیاکی و کنترل تولید متان بی تاثیر بودند.واژه های کلیدی: اسیدهای چرب فرار، تخمیرپذیری، تولید گاز، عصاره و محصول فرعی پسته