شاخص های پایداری در کشاورزی

وزارت جهاد کشاورزی، با توجه به وظیفه خطیر خود در امر برنامه ریزی و هدایت تولید غذا و تامین امنیت غذایی جامعه و نیز حفظ منابع پایه جهت استمرار تولید برای نسل امروز و نسلهای آینده و نیز التزام به رعایت توافقات و معاهدات بین المللی، ملزم به تهیه سیاستها و برنامه های توسعه کشاورزی مبتنی بر اصول پایداری بوده و براین اساس و به منظور پایش و نظارت بر روند اجرا، صحت و میزان انطباق و همسویی سیاستها و برنامه های مذکور با اهداف و اصول توسعه پایدار، نیازمند تدوین شاخصهای پایداری در این بخش می باشد. بدین منظور از سال ‮‭1381‬ دفتر محیط زیست و توسعه پایدار کشاورزی، اقدام به تدوین شاخصهای کمی و کیفی پایداری در بخش کشاورزی ایران و نیز گردآوری شاخصهای کمی و کیفی پایداری کشاورزی از منابع و مراجع معتبر علمی و بین المللی نموده است. با اینحال باید خاطرنشان نمود که تدوین شاخصها و نیز پایش مستمر آنها، نیازمند الزامات و زمینه های متعددی از جمله ؛ تبیین و تعیین اصول، اهداف و مبانی پایداری در بخش کشاورزی (تعیین نقاط بحرانی در زمینه پایداری و تبیین اهداف و نیز روش نیل به پایداری براساس برنامه های بلند مدت توسعه و اسناد بالادستی منجمله آمایش سرزمین و برنامه های توسعه منطقه ای)، تعیین شاخصهای مناسب، تعیین اهداف و استانداردهای شاخصها، روشهای تامین و تولید اطلاعات، تعیین مراجع پایش و به روز رسانی مستمر اطلاعات، می باشد. لازم به ذکر است، در ادامه این گزارش مفاهیم، مبانی کشاورزی پایدار و شاخصهای پایداری این بخش و نیز برخی از معتبرترین شاخصهای تهیه شده در خصوص پایداری در بخش کشاورزی، منجمله: شاخصهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی کشاورزی و توسعه روستایی که توسط سازمان همکاریهای اقتصادی و توسعه ‭(OECD)‬، شاخصهای پایداری در کشاورزی و استراتژی تامین غذا که توسط بخش محیط زیست، غذا و امور روستایی بریتانیا ‭(DEFRA ) ‬تهیه گردیده، اشاره شده است و در انتها، مجموعه ای از شاخصهای ارایه شده در گزارشات یاد شده، گردآوری و در غالب جداولی جهت بررسی امکان انتخاب در مقیاس ملی، منطقه ای و محلی، هدفگذاری و پایش این شاخصها، ارایه گردیده است.