پیوند کلیه و هیپریوریسمی

مقدمه: اثرات سوء هیپریوریسمی بر روی عملکرد کلیه حائز اهمیت است. بیماران با سابقه پیوند کلیه در خطر هیپریوریسمی و عوارض ناشی از آن قرار دارند. شناسایی و کنترل عوامل موثر در ایجاد هیپریوریسمی در این بیماران می تواند مفید باشد و نیاز به مصرف داروهای کاهنده اسید اوریک را مرتفع نماید. هدف از این مطالعه تعیین شیوع هیپریوریسمی و عوامل مرتبط با آن در بیماران پیوند کلیه می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک تحقیق مقطعی-تحلیلی بوده که بر روی بیماران پیوند کلیه بالای هجده سال مراجعه کننده به کلینیک مهدیه کرمانشاه درسال 1398 انجام شده است. نمونه گیری به صورت غیراحتمالی و در دسترس بود. یافته ‌های پژوهش: این مطالعه با حضور 165 بیمار پیوند کلیه انجام شد. شیوع هیپریوریسمی در این مطالعه 8/58 درصد بود. بیماران هیپریوریسمیک، میزان فیلتراسیون گلومرولی(GFR) کمتر و پروتیینوری بیشتری داشتند(P<0.05). سطوح بالای اوریک اسید با جنسیت مرد، مصرف داروهای دیورتیک و مصرف داروهای ایمنوساپرسیو خصوصاً سیکلوسپورین ارتباط معناداری داشت(P<0.05). بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه، هیــــپریوریسمی در بیماران پیوند کلیه شیوع بالایی داشت و بیماران هیپریوریسمیک عملکرد کلیوی ضعیف تری داشتند. به نظر می رسد تشخیص به موقع هیپریوریسمی و انجام اقداماتی نظیر کاهش مصرف دیورتیک و انتخاب داروهای ایمنوساپرسیو با اثرات هیپریوریسمیک کمتر، نیاز به تجویز داروهای کاهنده اسید اوریک را کاسته و می تواند عملکرد و طول عمر کلیه پیوندی را بهبود ببخشد.

کلیدواژه ها:

Diuretic ، Hyperuricemia ، Immunosuppressive drugs ، Renal transplantation ، Uric acid lowering drugs ، پیوند کلیه ، هیپریوریسمی ، داروی ایمونوساپرسیو ، دیورتیک ، GFR ، پروتیینوری