بررسی تأثیر آموزش مهارت ارتباطی و مدیریت خشم بر نحوه مواجهه پرستاران با رفتارهای پرخاشگرانه بیماران بستری در بخش‌های روان‌پزشکی بیمارستان‌های منتخب نظامی

مقدمه: عدم مهارت ارتباطی مناسب و مدیریت خشم در مواجهه پرخاشگری بیماران اعصاب و روان منجر به ایجاد تنش در پرستاران می‌شود. هدف: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش مهارت ارتباطی و مدیریت خشم بر مواجهه پرستاران با رفتارهای پرخاشگرانه بیماران بستری در بخش‌های روان‌پزشکی بیمارستان‌های منتخب نظامی می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که در سال‌های 98-1397 در بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی آجا انجام شد. 58 پرستار به روش سرشماری انتخاب شدند و در گروه‌های کنترل و آزمون مورد مطالعه قرار گرفتند. آموزش از طریق سخنرانی، پاورپوینت و پرسش و پاسخ در هشت جلسه انجام شد. تأثیر آموزش کنترل خشم و مهارت ارتباطی قبل از آموزش، بلافاصله پس از مداخله آموزشی و دو ماه بعد از آن با استفاده از پرسشنامه استاندارد مواجهه با خشونت ارزیابی گردید. درنهایت داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و با استفاده از آزمون‌های آماری تی مستقل، آزمون دقیق فیشر و فریدمن مورد تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‌داری 0/05‌P< در نظر گرفته شد. یافته‌ها: آزمون دقیق فیشر در دو گروه آزمون و کنترل از نظر واکنش نسبت به خشونت قبل از مداخله (0/05‌P>)، بلافاصله بعد از مداخله (0/05‌P>) و هشت هفته بعد از مداخله (0/05‌P>) تفاوت معنی‌داری نشان نداد. بحث و نتیجه‌گیری: پرستاران پس از مداخله واکنش مطلوب‌تری نسبت به زمان قبل از مداخله در مواجهه با پرخاشگری از خود نشان دادند هر‌ چند این تغییرات از نظر آماری معنی‌دار نبود. به نظر می‌رسد ایجاد تغییر در این زمینه مستلزم استفاده از مداخله طولانی مدت‌تری می‌باشد لذا، توصیه می‌شود آموزش مهارت‌های ارتباطی و مدیریت خشم با سایر روش‌های آموزشی در دستور کار مدیران پرستاری قرار گیرد. انجام مطالعات با حجم نمونه بالاتر توصیه می‌شود.    

کلیدواژه ها:

Aggression ، Anger Management ، Communication Skill ، Nurses ، Psychiatry.y Ward. ، پرخاشگری ، پرستاران ، روان‌پزشکی ، مدیریت خشم ، مهارت ارتباطی.