اثر کم آبیاری در مراحل مختلف رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گلرنگ

به منظور ارزیابی اثر کم آبیاری در مراحل مختلف رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه دو رقم گلرنگ، پژوهشی مزرعه ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال های ۸۸-۱۳۸۷ و ۸۹-۱۳۸۸ اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل رقم در دو سطح (سینا و محلی اصفهان) به عنوان عامل اصلی، رژیم آبیاری در چهار سطح (۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی) به عنوان عامل فرعی و زمان اعمال کم آبیاری در دو سطح (مراحل رشد رویشی و زایشی) به عنوان عامل فرعی فرعی بود. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب در رقم سینا (۳۰۸۵ کیلوگرم در هکتار) و محلی اصفهان (۲۷۵۷ کیلوگرم در هکتار) به دست آمد. تغییر زمان اعمال کم آبیاری از مرحله رشد رویشی به زایشی، عملکرد دانه را به میزان ۳/۱۴% افزایش داد. بیشینه و کمینه عملکرد دانه به ترتیب با اعمال کم آبیاری در مراحل رشد زایشی و رویشی حاصل گردید. براساس نتایج تحقیق، عملکرد بهینه دانه (۵۱۰۰ کیلوگرم در هکتار)، با رژیم آبیاری ۸۰% ظرفیت زراعی در مرحله رشد زایشی رقم سینا به دست آمد. به طورکلی، با کاهش میزان آب در هر مرحله از رشد، عملکرد دانه کاهش یافت، که این کاهش در رقم سینا در مراحل رشد رویشی و زایشی، به ترتیب از ۱۰۰ به ۸۰ و از ۸۰ به ۶۰ درصد ظرفیت زراعی، و در رقم محلی اصفهان در هر دو مرحله رشد، از ۱۰۰ به ۸۰ درصد، معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

Safflower ، Irrigation regime ، Vegetative and reproductive growth. ، گلرنگ ، رژیم آبیاری ، رشد رویشی و زایشی