اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر کانون توجه درونی-بیرونی بر مهارت دست خط نویسی دانش آموزان ابتدایی

نوع کانون توجه، بر نتیجه و کارایی مهارت­های حرکتی موثر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر کانون توجه درونی-بیرونی بر مهارت دست خط نویسی دانش آموزان ابتدایی انجام شد. در این پژوهش نیمه آزمایشی، ۶۰ نفر از دانش­آموزان دختر (با میانگین سنی ۲۱/۰±۱۲/۸ سال) یکی از دبستان­های شهر تهران شرکت داشته­اند که به صورت تصادفی ساده، جهت شرکت در آزمون به ۳ گروه کانون توجه بیرونی، توجه درونی و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در این آزمون عبارت بودند از: آزمون یکپارچگی بینایی- حرکتی بیری (VMI) برای ارزیابی مولفه های مهارت حرکتی ظریف منتخب، آزمون پوردو پیگ بورد برای اندازه­گیری مهارت دستی و هماهنگی چشم و دست، چک لیست و دستگاه زمان­سنج برای ثبت زمان صرف­شده برای نوشتن نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره، نشان داد که روند اجرای مهارت حرکتی ظریف (دست خط نویسی) در هیچ­یک از گروه­های توجه بیرونی، درونی نسبت به گروه کنترل معنادار نبوده است این پژوهش نشان می دهد که برنامه های آموزشی مبتنی بر توجه درونی –بیرونی برتر خاصی ندارد و معلم می تواند به تصمیم خود از هردو برنامه آموزشی استفاده کند.  

کلیدواژه ها:

کانون توجه درونی ، کانون توجه بیرونی ، عملکرد حرکتی ظریف ، دست خط نویسی ، دانش آموزان ابتدایی