اثر پیشگیرانه تمرین هوازی بر مسمومیت بافتی ناشی از دوکسوروبیسین: شواهد هیستولوژیک بافت ریه رت های پیر و جوان
محل انتشار: فصلنامه فیزیولوژی ورزشی، دوره: 12، شماره: 48
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 279
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSP-12-48_005
تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1400
چکیده مقاله:
ازیک سو، اثرات مسموم کننده دوکسوروبیسین بر بافت های مختلف و ازسوی دیگر، اثرات پیش درمان فعالیت ورزشی قبل از القای DOX بر بافت های قلب و کبد رت های صحرایی جوان شناخته شده است، اما تاثیر پیش درمان فعالیت ورزشی بر رت های سالمند به ویژه در بافت ریه کاملا مشخص نیست؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه تغییرات بافت ریه به دنبال مسمومیت با DOX و اثر پیشگیرانه تمرین هوازی انجام شد. تعداد ۴۸ سر موش صحرایی نر جوان (سه ماهه) و سالمند (۳۲ ماهه) به سه زیر گروه کنترل (۸/۳۰۷ و ۸/۳۷۴)، DOX (۴۲۸/۳۶۲ و ۴۳۰) و تمرین + DOX (۱۴۲/۳۷۰ و ۳۸۳) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت سه هفته با سرعت ۱۵ تا ۱۷ متر/دقیقه و زمان ۲۵ تا ۳۹ دقیقه و پنج جلسه در هفته روی نوار گردان دویدند. گروه های دریافت کننده DOX، محلول DOX (۲۰ میلی گرم بر کیلو گرم) را ۲۴ ساعت پس از آخرین تمرین دریافت کردند. چهل وهشت ساعت بعد از تزریق DOX، بافت برداری انجام شد و به روش توصیفی تجزیه و تحلیل شد. بررسی هیستولوژیک بافت ریه نشان دهنده التهاب، ادم بین سلولی، احتقان عروقی، افزایش ضخامت دیواره عروقی در گروه های القای DOX و با تخریب بیشتر در گروه های سالمند بود. اجرای پیش درمان تمرین هوازی در هر دو گروه به بهبود آسیب های ایجادشده با DOX منجر شد. نتایج پژوهش نشان داد که القای DOX باعث آسیب بیشتر به بافت ریه رت های سالمند در مقایسه با رت های جوان شد؛ زیرا مقاومت بافت ریه سالمند در برابر DOX کمتر است و پیش درمان با تمرین هوازی باعث تخفیف اثر تخریبی DOX بر بافت ریه می شود و این التیام در ریه سالمند مشهودتر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیده زلیخا هاشمی چاشمی
استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
ولی الله دبیدی روشن
استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
سهیل عزیزی
استادیار علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :