تعیین مقدار بهینه تولید و تخصیص در زنجیره تامین با استفاده از برنامه ریزی آرمانی با محدودیت های فازی

تعیین مقدار تخصیص از هر محصول تولیدی به توزیع کنندگان از الزامات اجتناب ناپذیر زنجیره تامین در کسب و کار دنیای امروز است. تعیین این مقدار، مستلزم حل یک مساله پیچیده تصمیم گیری در سیستم مدیریت زنجیره تامین می باشد. مقدار اختصاصی به هر توزیع کننده با توانایی توزیع کنندگان و ظرفیت تولید ارتباط مستقیمی دارد. بنابراین در تعیین حجم موردنظر، علاوه بر محدودیت های فنی تولید، کارایی توزیع کنندگان نیز باید مدنظر قرار گیرد. در این مقاله از برنامه ریزی آرمانی با محدودیت های فازی، تحلیل پوششی داده ها و تحلیل سلسله مراتبی جهت تعیین میزان بهینه تولید و اختصاص ان به هر توزیع کننده استفاده شده است. لازم به ذکر است که برای ارزیابی مدل ارائه شده از اطلاعات شرکتی فعال در صنعت روشنایی استفاده شد. اطلاعات حاصل از برنامه ریزی آرمانی با محدودیت های فازی، با برنامه ریزی در شرایط قطعی مقایسه شد. نتایج بر توانایی مدل ارائه شده در حالت فازی اشاره دارد.

کلیدواژه ها:

تولید و تخصیص محصول به توزیع کننده ، تحلیل پوششی داده ها ، برنامه ریزی آرمانی با محدودیت های فازی ، تحلیل سلسله مراتبی