مقایسه روابط مربی- ورزشکار در ورزشکاران نوجوان رشته های تیمی و انفرادی شهر کرمانشاه و ارتباط آن با اعتماد به نفس

هدف از این تحقیق مقایسه رابطه مربی- ورزشکار در ورزشکاران نوجوان رشته های تیمی و انفرادی و ارتباط آن با اعتماد به-نفس ورزشی می باشد. شرکت کنندگان این تحقیق شامل ۳۰۰ ورزشکار پسر با میانگین سن (۹۲/۱ ±۴۰/۱۶) بودند که به طور تصادفی- طبقه ای از میان ورزشکاران نوجوان شهر کرمانشاه، انتخاب شدند و پرسشنامه رابطه مربی- ورزشکار (CART-Q) جووت و تومانیز (۲۰۰۳) و پرسشنامه اعتماد به نفس از زیر مقیاس تست اضطراب مسابقه ورزشی شماره ۲ (CSAL-۲) که توسط مارتنز، ولری و بورتن (۱۹۹۰) تهیه شده است، را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، برای مقایسه از آزمون t و برای تعیین ارتباط از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره در سطح معنی داری۰۱ /۰ اعتماد به نفس و تحلیل رگرسیونی نیز قابلیت پیش بینی اعتماد به نفس را از روی مولفه های رابطه مربی ورزشکار آشکار ساخت. می توان نتیجه گیری کرد که ورزشکاران در رشته های انفرادی نسبت به ورزشکاران در رشته های تیمی احساس نزدیکی و صمیمیت، تعهد و مکمل بودن بیشتری با مربی خود گزارش کردند و رابطه مربی- ورزشکار بهتر، اعتماد به نفس بالاتری را در بر دارد.

کلیدواژه ها:

روابط نزدیک ، تعهد ، مکمل ، اعتماد به نفس