ارزیابی دما ایستگاه همدیدی تبریز طی دوره آماری ۲۰۲۱-۲۰۵۰ با استفاده از مدل مقیاس کاهی ۶ LARS-WG

مدلهای گردش عمومی، به دلیل بزرگمقیاس بودن شبکه ی محاسباتی آنها، قادر به پیشبینی متغیرهای آب و هواشناختی در مقیاس منطقه ای نیستند. بنابراین پژوهشگران ابزار واسطی به نام مدلهای مولد آب و هوا را ابداع کرده اند که آنها را ابزار مقیاس کاهی مینامند. از جمله ی ابزارهای مقیاس کاهی میتوان به مدل LARS-WG اشاره نمود. در پژوهش حاضر به منظور به کارگیری مدل LARS-WG نسخه ۶، از داده های متوسط دمای روزانه ایستگاه همدیدی تبریز برای دوره پایه ۱۹۶۱-۲۰۰۵ و داده های مدل جهانی HadGEM۲-ES برای دوره ۲۰۲۱-۲۰۵۰ تحت سه سناریوی واداشت تابشی RCP۲.۶)، RCP۴.۵ و (RCP۸.۵ استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که مدل لارس با توجه به شاخص های خطاسنجی به کار گرفته شده در پژوهش چون d، MAE و R در برآورد دما در دورهی پایه از دقت مناسبی برخوردار است و لذا پیشبینی رفتار دما در بازه ی بلندمدت ۳۰ ساله براساس سناریوهای واداشت تابشی بیانگر افزایش دما با توجه به هر سه سناریو ۲/۶، ۴/۵ و ۸/۵ میباشد..

کلیدواژه ها:

تغییراقلیم ، مدل گردش عمومی (GCM) ، مقیاس کاهی ، دما ، تبریز.