ارزیابی مدل آلودگی هوا(TAPM )بر اساس داده های مشاهداتی در شهر تهران

اثرات محلی اقلیم از منطقه ای به منطقه ی دیگر متفاوت و عملکرد مدلهای مورد استفاده را تحت تاثیر قرار میدهد. از اینرو قبل از اینکه مدل و نتایج آن به عنوان ابزار تصمیمگیری درنظر گرفته شود، باید عملکرد آن مورد ارزیابی قرار گیرد. هدف این تحقیق ارزیابی عملکرد مدل میان مقیاس جوی TAPM بر اساس داده های ثبت شده در ایستگاه های آلودگی و همدیدی شهر تهران است. داده های مورد استفاده شامل: آلاینده های pm۱۰ برای انتخاب روزهای شبیه سازی، داده های ساعتی سرعت و جهت باد، دما و رطوبت نسبی ایستگاه های همدید جهت ارزیابی نتایج جوی مدل، داده های توپوگرافی، پوشش گیاهی، آب و خاک برای مدلسازی میباشند. نتایج تحقیق نشان داد که میزان غلظت، تمرکز و پراکنش مکانی _زمانی آلاینده ها در فصل تابستان و زمستان با هم متفاوت میباشد. تمرکز مکانی آلاینده ها در نواحی جنوب و جنوب غرب نسبت به سایر مناطق بیشتر است. سرعت و جهت بادهای محلی (نسیم کوه در شب و نسیم دشت در روز) به همراه الگوهای همدید نقش مهمی در تغییرات مکانی و زمانی آلاینده ها ایفا می کنند. ارزیابی مدل بر اساس داده های جوی نشان داد که بیشترین ارتباط بین نتایج حاصل از مدل و داده های مشاهداتی، برای عنصر دما با ضریب تعیین ۶۵ درصد میباشد. بررسی و مقایسه رطوبت، سرعت و جهت باد یبانگر مقادیر کمتر ضریب تعیین بین داده های پیشبینی و مشاهداتی می باشد. از این رو استفاده از این مدل و نتایج آن با توجه به ویژگی های هر منطقه، باید کالیبره و نتایج حاصل از آن اعتبار سنجی شوند؛ چرا که این مدل در برآورد میزان سرعت و جهت باد که عامل اصلی پراکنش و تمرکز آلاینده ها میباشند از دقت بالایی بر خوردار نیست.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، TAPM ، ذرات معلق ، سرعت و جهت باد.