بررسی نحوه آشکارگی امر قدسی در مساجد اسلام و معابد هندوئیزم

در دوره معاصر که علم تجربی، همه اطوار وجود را منحصر در طور حس نموده و به معنازدایی از جهان­هستی و اشیا موجود در آن مشغول­است، آیا تامل در میراث معماری مقدس بجای­مانده از تمدن­های سنتی میتواند طریق برون رفت از نیهیلیسم بی­معنایی را نشان دهد که انسان امروزین گرفتار آن آمده­است؟ پاسخ مولفان مقاله بدین سوال مثبت است؛ لذا بر آن شدند تا با بررسی کیفیت آشکارگی امر قدسی در معماری مقدس اسلام و هندوئیزم، به­عنوان دو فرهنگ بزرگ سنتی، در جستجوی معنای از دست­ رفته ای بکوشند که گمشده انسان معاصر است. روش تحقیق در این مقاله مطالعه­ای تطبیقی در معماری مساجد اسلام و معابد هندوئیسم بر اساس پدیدارشناسی است. البته نویسندگان مقاله عقیده دارند که پدیدارشناسی برای فهم کیفیت تجلی امر قدسی در معماری مقدس، نابسنده است لذا در مقابل تحلیل­های پدیدارشناختی و سمبلیسم، رابطه وجودی با معماری مقدس را مطرح می کنند و آن را روشی مناسب برای فهم کیفیت تجلی امر قدسی می دانند.