مروری بر پوشش هیدروکسی آپاتیت در فیکسچر (پایه) ایمپلنت دندانی

هیدروکسی آپاتیت از مهمترین زیست سرامیک های مورد استفاده در پزشکی و دندان پزشکی است که بهدلیل خواص زیستی منحصر به فرد و شباهت ساختاری زیاد به بافت سخت استخوان، در سال های اخیرمورد توجه واقع شده است. به دلیل تشابه ترکیب شیمیایی هیدروکسی آپاتیت با استخوان علاوه برجنبه های زیست فعالی و تاثیرات درمانی هیدروکسی آپاتیت می توان به عدم تحلیل رفتن، قابلیتتحریک رشد استخوان، ایجاد پیوند مستقیم با استخوان و چسبندگی مطلوب با بافت استخوان اشاره کرد.از جمله کاربردهای مهم این بیوسرامیک میتوان به استفاده در جراحی ارتوپدی به شکل توده ای یاپوشش در سطح ماده کاشتنی، جراحی ستون فقرات و آلیاژهای حامل دارو یا پروتئین با قابلیتآزادسازی کنترل شده اشاره کرد. امروزه بسیاری از ایمپلنت های مدرن، به عنوان مثال جایگزینی لب،ایمپلنت های دندانی و ایمپلنت های استخوان، با هیدروکسی آپاتیت پوشش داده می شوند. ایمپلنت هایهیدروکسی آپاتیت متخلخل برای رهاسازی موضعی داروها در استخوان مورد استفاده قرار می گیرد.همچنین برای بهبود ضایعات اولیه در مینای دندان استفاده می شود. به رغم خواص بیولوژیکی جذاب،هیدروکسی آپاتیت و مواد پایه آن، دارای نقایصی نظیر کم بودن میزان جذب بیولوژیکی، مقاومت در برابرشکست کم و مقاومت خستگی کم در محیط فیزیولوژیکی است که تحقیقات گستردهای در زمینه روشاعمال این پوشش ها و همچنین تغییر ترکیب آنها انجام شده است. یک روش امیدوارکننده افزودن فلوئوریا اکسید زیرکونیوم برای بهبود خواص هیدروکسی آپاتیت در پوشش های اعمال شده در ایمپلنت دندانیمی باشد. همچنین اعمال پوشش ها با روش های اسپری پلاسما به شدت مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

هیدروکسیل آپاتیت ، ایمپلنت دندانی ، فیکسچر ، پوشش دهی