اثربخشی آموزش مولفه های خانواده درمانی شناختی-رفتاری بر تعارض والد-فرزندی و تعارض زناشویی

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مولفه های خانواده درمانی شناختی-رفتاری بر تعارض والد-فرزندی و تعارض زناشویی بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه و جامعه آماری ۸۶ زوج دارای تعارض های زناشوئی و تعارض والد-فرزندی مراجعه کننده به واحد مشاوره مرکز صلاح الدین سنندج در سال ۱۳۹۶ بود. با روش نمونه گیری داوطلبانه تعداد ۳۰ خانواده انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شد. گروه آزمایش ۱۶ جلسه گروهی ۲ ساعته خانواده درمانی به شیوه شناختی-رفتاری خدایاری فرد، صادقی و عابدینی (۱۳۸۴) را ۲ بار در هفته دریافت کرد. پرسشنامه­های پژوهش تعارض والد-فرزند فاین، جی مورلند و اندرشوبل ۱۹۸۳و تعارض های زناشویی ثنایی (۱۳۷۹) در مورد هر دو گروه در سه مرحله اجرا و داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش مولفه های خانواده درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش تعارض والد-فرزندی (۶۵۸/۶۹ =F، ۰۰۰۱/۰ =P) و تعارض های زناشویی گروه اثر داشته و این تاثیر در دوره پیگیری پایدار مانده است. (۸۹۸/۳۵ =F، ۰۰۰۱/۰ =P). نتیجه گیری: از آنجا که خانواده درمانی شناختی-رفتاری با به چالش کشیدن و اصلاح اندیشه ها و افکار، قواعد ذهنی، ادراکات و نیز با خودگویی هایی که مولد تعارض و الگوهای مراوده ای بدکارکردی در بین اعضای خانواده است؛ می­تواند تغییرات درمانی لازم را در خانواده ایجاد کند؛ بنابراین می توان از آن به عنوان روش مداخله ای موثر در کاهش تعارض زناشویی و تعارض والد-فرزندی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تعارض ، خانواده درمانی ، شناختی-رفتاری ، والد-فرزندی