سنجش میزان رضایتمندی ساکنان بافت های تاریخی از شاخص های کیفیت زندگی (نمونه موردی: محله حاجی شهرهمدان)

بخش­های قدیمی شهرها حامل روح اجتماعی و فرهنگی شهر است. حفظ هویت شهرها که اغلب در مرکز شهر و بافت­های تاریخی قرار دارند، بهترین روش برای بیان تاریخ و هویت ملی هر کشور است. از آنجایی­که بررسی میزان رضایتمندی ساکنین از وضعیت سکونتی خود در یک محل خاص، صرفا برای شناخت و توصیف شرایط موجود است، تحقیق پیش رو در زمره­ی تحقیقات توصیفی قرار خواهد گرفت. داده­های مورد نیاز برای پیش­بینی متغیر رضایتمندی ساکنین، از طریق پرکردن پرسشنامه با حجم نمونه­ای ۲۶۰ خانوار تامین گردید و تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش­های آماری همچون آزمون t تک نمونه­ای، کولموگروف- اسمیرنف و آزمون فریدمن صورت گرفت. براساس نتایج به­دست آمده، میزان رضایتمندی از محله در حد متوسط ارزیابی شد. ساکنان از ۷ معیار هرم مازلو، تنها از نیاز به عشق و تعلق و خودشکوفایی، نسبتا راضی بودند، به­طوری­که اغلب معیارهای رضایتمندی مانند نیاز فیزیولوژیکی و نیاز به امنیت، آگاهی و زیبایی شناختی از محله در سطح پایین کیفیتی قرار دارد. روایی و پایایی پرسشنامه نیز از روش تحلیل عاملی اکتشافی و آلفای کرونباخ آزمون شد. مقدار آلفا برای مجموع پرسش­های رضایتمندی از محل ۸/۰ به­دست آمد، که پایایی آن در حد خوب تایید می­شود، بر این اساس به­نظر می­رسد رسیدگی به محلات و کاهش مشکلاتی که ساکنان با آن مواجه هستند، در افزایش رضایتمندی­شان موثر و ضرورت آن احساس می­گردد.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی ساکنین ، بافت تاریخی ، کیفیت زندگی ، محله حاجی