تبیین نقش میانجی طفره روی اجتماعی در تاثیر سرپرستی تحقیرآمیز بر تمایل به ترک باشگاه در ورزشکاران حرفه ای

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش میانجی طفره­روی اجتماعی در تاثیرسرپرستیتحقیرآمیزبرتمایلبهترکباشگاه در ورزشکاران حرفه­ای انجام شد.این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی در نمونه­ای شامل ۳۱۷ نفر از ورزشکاران حرفه­ای مرد انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اشلمن و همکاران (۲۰۱۴) به منظور ارزیابی سرپرستی تحقیرآمیز، پرسشنامه طفره­روی اجتماعی هوگارد و همکاران (۲۰۱۰) و پرسشنامه بوثما و روث (۲۰۱۳) برای ارزیابی تمایل به ترک باشگاه استفاده شد که همگی از حیث روایی و پایایی تایید شده اند. تجزیه و تحلیل داده­ها و اجرای تحلیل عاملی تاییدی به کمک نرم­افزار پی.ال.اس. و بررسی پایایی و آمار توصیفی به کمک نرم­افزار اس.پی.اس.اس. انجام شده است.نتایج نشان داد که سرپرستی تحقیرآمیز به طور مستقیم و معنا­داری تغییرات طفره­روی اجتماعی (۶۴ درصد) و تمایل به ترک باشگاه (۵۴ درصد) را تبیین می­کند. طفره­روی اجتماعی نیز به طور مستقیم و معنا­داری تغییرات تمایل به ترک باشگاه را (۶۱ درصد) تبیین می­کند. همچنین سرپرستی تحقیرآمیز به طور غیرمستقیم و معنا­داری، با میانجی­گری متغیر طفره روی اجتماعی، تغییرات تمایل به ترک باشگاه را (۳۹ درصد) تبیین می­کند و نتیجه­گیری می­شود که متغیر طفره­روی اجتماعی رابطه بین سرپرستی تحقیرآمیز و تمایل به ترک باشگاه را در بازیکنان حرفه­ای وساطت می­کند. براساس نتایج پژوهش حاضر، شیوه رهبری و مدیریت سرپرستان باشگاه­های ورزشی از تاثیر درخور توجهی بررفتار بازیکنان برخوردار است؛ بنابراین با مهم شمردن سبک سرپرستی باشگاه­ها میتوان از بروز رفتارهای مخرب بازیکنان ازجمله تک­روی و طفره­روی جلوگیری کرد، عملکرد آن ها را بهبود بخشید و مانع از هدایت آن ها به سمت ترک باشگاه شد.

کلیدواژه ها:

تحقیر بازیکنان ، انتقام جویی ، رفتارهای انحرافی بازیکنان ، باشگاه های ورزشی