تاثیر شوری و تغذیه روی بر رشد و خواص آنتی اکسیدانی رزماری (Rosmarinus officinalis L.) در یک خاک آهکی

رزماری (Rosmarinus officinalis L.) یکی از گیاهان دارویی است که قابلیت خوبی برای تولید متابولیت های ثانویه از خود نشان داده است. در این پژوهش، برهم کنش شوری و تغذیه روی بر رشد رزماری، غلظت ترکیب های فنلی، فعالیت پالایندگی رادیکال DPPH و ظرفیت کاهش آهن در یک خاک دچار کمبود روی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل (۳×۲) شامل دو سطح روی (صفر و ۱۰ میلی گرم در کیلوگرم از منبع سولفات روی) و سه سطح شوری شامل صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میلی مولار کلرید سدیم در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. شوری تاثیر معنی داری بر عملکرد وزن خشک شاخسار نداشت که نشان از مقاوم بودن رزماری به شوری دارد. شوری ۱۰۰ میلی مولار کلرید سدیم موجب افزایش ۳ درصدی غلظت ترکیب های فنلی برگ، افزایش ۸ درصدی فعالیت پالایندگی رادیکال DPPH و افزایش ۵ درصدی ظرفیت کاهش آهن شد. با افزودن ۱۰ میلی گرم روی به خاک موجب غلظت ترکیب های فنلی به میزان ۲%، فعالیت پالایندگی رادیکال DPPH به میزان ۴% و ظرفیت کاهش آهن رزماری به میزان ۳% افزایش یافت. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی رزماری رشد یافته در شرایط شور، ناشی از افزایش غلظت ترکیب های فنلی است. نتایج این تحقیق نشان داد که شوری و تغذیه روی تولید ترکیب های آنتی اکسیدانی رزماری را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

شوری ، رزماری (Rosmarinus officinalis L.) ، فعالیت آنتی اکسیدانی ، ترکیب های فنلی ، تغذیه روی