پیاده سازی مدل آمایشی کاربری توریسم با استفاده از مدل تلفیقی تصمیم گیری ANP-DEMATEL و منطق فازی (مطالعه موردی: شهرستان ملایر)

زمینه و هدف: اکوتوریسم در واقع یک توریسم مسوولانه به محیط­های طبیعی است که ضمن حفظ محیط زیست، سلامت جامعه محلی را نیز پایدار می­سازد. از آن­جا که انسان امروز در مواجهه و برخورد با طبیعت و محیط زیست شیوه معقولی را اتخاذ ننموده است لذا ارزیابی توان اکولوژیک، به عنوان استراتژی استفاده منطقی از سرزمین ضرورت پیدا می کند. روش بررسی: در این پژوهش با در نظر گرفتن توان اکولوژیک منطقه جهت کاربری توریسم اقدام به پیاده­سازی مدل آمایشی این کاربری و پهنه­بندی مناطق مستعد گردشگری گردید. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش مطالعه، توصیفی- تحلیلی است. بدین منظور از مدل تصمیم­گیری چندمعیاره تعاملی ANP-DEMATEL جهت وزن­دهی به معیارها و منطق فازی برای استانداردسازی معیارها استفاده شد. سپس با به کار­گیری ترکیب خطی وزن دار (WLC) لایه­ها با هم تلفیق شده و نقشه پراکندگی مناطق مستعد استخراج گردید. یافته ها: نتایج نشان داد ۱/۷۳ درصد از منطقه جهت توسعه اکوتوریسم مناسب است و تنها ۴/ ۱۱ درصد توان لازم را ندارد که در مناطق پر شیب منطقه قرار گرفته است .                                                                                     نتیجه گیری: در نهایت می­توان نتیجه گرفت که تلفیق مدل­های ترکیبی ANP-DEMATEL به همراه منطق فازی کارایی بالایی را  در مکان­یابی مناطق تفرجی دارد و راه حل موثری را جهت کمک به تصمیم­گیری گروهی ارزیابان ارایه می­دهد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، تفرج متمرکز ، تصمیم گیری چند معیاره ، ANP-DEMATEL ، شهرستان ملایر