بررسی شیوع خشونت شغلی و نقش آن در میزان رضایت کارکنان بهداشتی- درمانی بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال ۱۳۹۹

مقدمه: رضایت کارکنان بهداشتی- درمانی نقش مهمی در حفظ و ارتقای سلامت بیماران دارد. همچنین این گروه از شاغلین به دلیل ماهیت شغلی خود در معرض انواع خشونت ها قرار دارند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع خشونت شغلی و نقش آن در میزان رضایت کارکنان بهداشتی- درمانی انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه مقطعی- تحلیلی حاضر در سال ۱۳۹۹ در ارتباط با ۱۵۶ نفر از کارکنان بیمارستان "علامه بهلول گنابادی" صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک از طریق پرسشنامه اطلاعات فردی، رضایت شغلی توسط تکمیل پرسشنامه مینه سوتا و خشونت شغلی از طریق پرسشنامه NAQ-R (Negative Acts Questionnaire Revised) به دست آمد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری مناسب و آزمون تحلیل رگرسیون خطی صورت گرفت. نتایج در سطح ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شدند.یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی افراد ۱/۷±۸/۳۱ سال بود و بین متغیرهای دموگرافیک با میزان رضایت و خشونت شغلی، هیچ گونه ارتباط معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰رضایت شغلی و خشونت شغلی معنادار بود (۰۰۱/۰P<). بیشترین رضایت مربوط به شرایط فیزیکی و کمترین رضایت مربوط به نظام پرداخت بود. در مجموع، رضایت شغلی با نمره ۵۴ در حد متوسط برآورد گردید. نمره خشونت شغلی معادل ۲۸ برآورد شد و بیشترین گزارش خشونت مربوط به گویه "کار شما بیش از حد مورد کنترل و بازبینی قرار می گیرد" بود. در زمینه ابعاد رضایت شغلی، نظام پرداخت، فرصت پیشرفت و سبک رهبری به عنوان عوامل موثر در بروز خشونت ایفای نقش می کردند.نتیجه گیری: نتایج تاییدکننده وجود خشونت در محل کار هستند؛ از این رو به منظور کاهش تهدیدات ناشی از آن در محیط بیمارستان و در راستای تامین رضایتمندی کارکنان، اتخاذ یک رویکرد پیشگیرانه و آموزش همگانی، مفید به نظر رسیده و برگزاری جلسات منظم با اهداف آموزشی مرتبط توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، خشونت محل کار ، کارکنان بهداشتی